 |
|
|  Τετάρτη 8/8
Le Monde
«Η Ελλάδα ξαναγεννιέται απο τις στάχτες της»
Le Monde
«Ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα ή ένα διαμέρισμα στην Αθήνα σε λογική τιμή είναι πιθανό, αρκεί να μην πτοείται κανείς από τους διοικητικούς δαιδάλους γράφει η γαλλική εφημερίδα Le Monde και προσθέτει: «Ελλάδα, το νέο Ελντοράντο των Γάλλων που αναζητούν ήλιο». «Αν δει κανείς τον αριθμό των συμπατριωτών μας που προσελκύονται από την αγορά μιας δεύτερης κατοικίας "στους τόπους του Οδυσσέα"», σημειώνει η εφημερίδα αναφερόμενη στους Γάλλους πολίτες, το συμπέρασμα επιβάλλεται.
«Με γοητεύουν οι άνθρωποι, το φαγητό, η ιστορία αυτής της χώρας και τα αυθεντικά της τοπία», αναφέρει η Σαμάνθα, που έχει πολλές φορές ταξιδέψει στην Ελλάδα. «Το μόνο πράγμα που με κρατάει από την τελική απόφαση της αγοράς είναι η οικονομική κατάσταση», προσθέτει.
Η χώρα, όμως, ξαναγεννιέται από τις στάχτες της. Το 2018, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα υπολογίζει σε ανάπτυξη 2,4%, μεγαλύτερη από αυτή της Γαλλίας (2%). Και αν «η χώρα βγάζει τελικά το κεφάλι από το νερό», το οφείλει σε μεγάλο βαθμό στη θελκτικότητα του πεδίου των ακινήτων-ενός τομέα που απασχολεί πάνω από 1 εκατ. ανθρώπους και αποτελεί το 20% του ΑΕΠ- και στην τουριστική βιομηχανία.
Η Ελλάδα το 2017 ξεπέρασε το όριο των 30 εκατ. τουριστών, ενώ δεν ήταν παρά 28 εκατ. το 2016. Μετά από 10 χρόνια κρίσης τα ακίνητα είναι θελκτικά. Μεσιτικά γραφεία υπενθυμίζουν ότι οι τιμές των ακινήτων έχουν πέσει κατά 30-50% ανάλογα με τις περιοχές. Δεν είναι σπάνιο να βρει κανείς στούντιο των 30 τμ στην Αθήνα για…30.000 ευρώ. Ή σπίτια 3 δωματίων εξολοκλήρου ανακαινισμένα, σε περιοχές της Κρήτης, για μόνο 75.000 ευρώ.
Τα επίπεδα τιμών δεν διέφυγαν από την προσοχή των ξένων επενδυτών, ιδιαίτερα στην ελληνική πρωτεύουσα. Από το παράθυρό της η Κοραλία παραπονιέται κάθε μέρα για την αλματώδη επέκταση των Airbnb: «πρέπει να δείτε αυτούς τους ανθρώπους που αγοράζουν σχεδόν ο,τιδήποτε έχει απομείνει προς πώληση στο κέντρο της Αθήνας, κάποιοι δεκάδες διαμερίσματα». Η ανάπτυξη των εποχικών καταλυμάτων άλλωστε συμβάλλει στην εκτίναξη των τιμών στο κέντρο. «Ανέβηκαν κατά 15% φέτος», αναφέρουν μεσίτες.
Το 2016, παρόλα αυτά, ένας νόμος απαγόρευσε στους ιδιοκτήτες να βάζουν πάνω από δύο ακίνητα σε ενοίκιο και να λαμβάνουν πάνω από 12.000 ευρώ την χρονιά από αυτή τη δραστηριότητα. Λόγω όμως της καχεξίας των μηχανισμών δημοσιονομικής εποπτείας, η αγορά φτάνει στον κορεσμό της με, ήδη, περισσότερες από 7 εκατ. ανακοινώσεις στην Αθήνα για καταλύματα με τιμές ανάμεσα στα 30-50 ευρώ το βράδυ.
Υπάρχουν βέβαια και τα διαδικαστικά. Ειδικευμένοι δικηγόροι που βοηθούν στον έλεγχο των απαιτούμενων δικαιολογητικών και τίτλων. Επίσης οι διάφοροι φόροι, έξοδα λογιστή, φόροι μεταβίβασης κτλ. Συνολικά αυτά αποτελούν γύρω στο 8-9% της τιμής του ακινήτου. Η περίπτωση επαναπώλησης επιβαρύνεται με έναν επιπλέον φόρο… προβλεπόμενο από το 2019, αλλά, «μιλάμε για αυτόν τον φόρο από το 2016 όμως η επιβολή του έκτοτε διαρκώς αναβάλλεται», βεβαιώνουν δικηγόροι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
