 |
|
|  Πέμπτη 9/8
Σάλος στη Βολιβία
Έκλεψαν το χρυσό, σμαραγδένιο Προεδρικό Μετάλλιο επειδή ο φύλακας ήταν σε... οίκους ανοχής!!!
AFP-Reuters
Το Bολιβιανό Προεδρικό Μετάλλιο, ένας χρυσός πολύτιμος λίθος με σμαράγια, που χρονολογείται από την ίδρυση της Δημοκρατίας της Βολιβίας το 1825 εκλάπη χθες το βράδυ, καθώς ο φρουρός του βρίσκονταν σε... οίκους ανοχής, ανέφερε αστυνομική αναφορά που διέρρευσε στα ΜΜΕ.
Ο υπαστυνόμος Ρομπέρτο Χουάν ντε Ντιοζ Ορτίζ Μπλάνκο θα μετέφερε το μετάλλιο και την προεδρική κορδέλα στην κεντρική πόλη Κοτσαμπάμπα, όπου ο πρόεδρος θα εκφωνούσε μια ομιλία σε στρατιωτική παρέλαση. Η πτήση του όμως καθυστέρησε και ο αξιωματικός αποφάσισε να σκοτώσει την ώρα του και να επισκεφτεί οίκους ανοχής, υπογραμμίζει η αστυνομική αναφορά που δημοσίευσαν εφημερίδες.
«Μπήκα σε αρκετούς από αυτούς τους χώρους (οίκους ανοχής), σε πολλούς χώρους και έπειτα επέστρεψα εκεί που είχα σταθμεύσει το αυτοκίνητό μου και όταν έφτασα, η τσάντα μου, στην οποία ήταν μέσα το εθνικό έμβλημα, είχε κλαπεί», είπε ο Ορτίζ Μπλάνκο δηλώνοντας τη ληστεία στην αστυνομία.
Ο Βολιβιανός πρόεδρος Έβο Μοράλες φόρεσε για τελευταία φορά το μετάλλιο και την τρίχρωμη κορδέλα σε μια τελετή τη Δευτέρα στην νότια πόλη Ποτοσί για την 193η επέτειο ανεξαρτησίας της χώρας.
Αλλά αυτή τη φορά εμφανίστηκε χωρίς να φορά ούτε το μετάλλιο, ούτε την κορδέλα καθώς εκφώνησε την ομιλία του στην στρατιωτική παρέλαση για τον εορτασμό της ίδρυσης του στρατού.
Το χρυσό, σμαραγδένιο μετάλλιο φυλάσσεται σε θησαυροφυλάκιο της Κεντρικής Τράπεζας, αλλά κάποιες φορές δίνεται στην προεδρία για επίσημες εκδηλώσεις.
Το υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε ότι το «προεδρικό μετάλλιο κλάπηκε κατά τη διάρκεια της νύχτας της Τρίτης υπό συνθήκες που εξακολουθούν να είναι υπό διερεύνηση» και ότι ο «αξιωματικός ασφαλείας συνελήφθη».
«Οι υπηρεσίες πληροφοριών και όλοι οι κρατικοί θεσμοί συμμετέχουν στην έρευνα για να εντοπιστεί ο δράστης της ληστείας το συντομότερο δυνατό», ανέφερε η ανακοίνωση.
Το μετάλλιο ήταν ένα δώρο του Κογκρέσου στον ιδρυτή της νέας Βολιβιανής Δημοκρατίας (τη σημερινή Βολιβία) το 1825 και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1826 ως προεδρικό μετάλλιο από τον Αντόνιο Χοσέ ντε Σούκρε.
«Αυτό είναι ένα πλήγμα για την Δημοκρατία, για το κράτος», δήλωσε ο πρώην πρόεδρος Κάρλος Μέσα. Η απώλειά του είναι «αντίστοιχη με την κλοπή του στέμματος της Βασίλισσας Ελισάβετ Β’ της Αγγλίας».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
