Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πέμπτη 9/8

Υγεία

Ουκ εν τω πολλώ το ευ: Η τακτική σωματική άσκηση κάνει καλό στην ψυχική υγεία, αλλά όχι για πάνω από 90 λεπτά τη μέρα



The Lancet Psychiatry

Οι άνθρωποι που ασκούνται σωματικά σε τακτική βάση, έχουν γενικά καλύτερη ψυχική διάθεση και υγεία, αλλά το παραπάνω δεν είναι πάντα καλύτερο, καθώς πέρα από τις τρεις ώρες τη μέρα η άσκηση μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ, σύμφωνα με μια νέα αμερικανο-βρετανική επιστημονική έρευνα, τη μεγαλύτερη του είδους της μέχρι σήμερα. Η μελέτη σε περίπου 1,2 εκατομμύρια ανθρώπους βρήκε ότι όσοι ασκούνται τακτικά (γυμναστήριο, ποδήλατο, κολύμπι, στίβος κ.α.), έχουν κατά μέσο όρο μιάμιση μέρα λιγότερη κακής ψυχικής υγείας μέσα στο μήνα, σε σχέση με όσους δεν ασκούνται καθόλου. Τα μεγαλύτερη οφέλη στην ψυχική υγεία φαίνεται να έχει η άσκηση για 45 λεπτά τρεις έως πέντε φορές την εβδομάδα. Όταν η καθημερινή άσκηση ξεπερνά τη μιάμιση ώρα καθημερινά (90 λεπτά), η βελτίωση της ψυχικής διάθεσης είναι οριακή ή ανύπαρκτη, ενώ αν φθάνει το τρίωρο, τότε αυξάνεται η πιθανότητα ο άνθρωπος να νιώθει χειρότερα (π.χ. μεγαλύτερη κατάθλιψη), από το να μην είχε ασκηθεί καθόλου. Εν μέρει αυτό οφείλεται, σύμφωνα με τη μελέτη, στο ότι όσοι είναι «μανιακοί» με τη σωματική άσκηση, μπορεί να έχουν ψυχαναγκαστικά στοιχεία στην προσωπικότητά τους, τα οποία αυξάνουν την πιθανότητα ψυχικής αστάθειας. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή ψυχιατρικής 'Ανταμ Τσεκρούντ του Πανεπιστημίου Γιέηλ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ψυχιατρικό περιοδικό "The Lancet Psychiatry", ανέφεραν ότι «η άσκηση σχετίζεται με καλύτερη ψυχική υγεία ανεξαρτήτως ηλικίας των ανθρώπων, φυλής, φύλου, εισοδήματος και μόρφωσης». Η μελέτη δείχνει ότι μέσα στο μήνα ένας άνθρωπος που δεν ασκείται, έχει κατά μέσο όρο 3,4 μέρες που δεν νιώθει καλά ψυχολογικά, ενώ όποιος ασκείται, έχει δύο μέρες κακής ψυχολογίας (βελτίωση 43%). Η άσκηση είναι πιο ωφέλιμη για όσους είχαν στο παρελθόν διαγνωσθεί με κατάθλιψη (επτά μέρες καλής ψυχικής υγείας έναντι 11 ημερών για όσους δεν ασκούνται). Από τα διάφορα είδη άσκησης, το μεγαλύτερο ψυχικό όφελος φαίνεται να προσφέρουν κατά σειρά τα ομαδικά αθλήματα, το ποδήλατο, η αεροβική άσκηση και το γυμναστήριο. Ακόμη και οι δουλειές του νοικοκυριού βοηθάνε κάποιον να νιώσει καλύτερα (μειώνουν τις «μαύρες» διαθέσεις κατά μισή μέρα του μήνα κατά μέσο όρο). «Έως τώρα οι άνθρωποι πίστευαν ότι όσο περισσότερη είναι η άσκηση, τόσο το καλύτερο για την ψυχική υγεία, όμως η μελέτη μας δείχνει ότι αυτό δεν συμβαίνει. Η άσκηση για πάνω από 23 φορές την εβδομάδα ή για περισσότερο από 90 λεπτά τη μέρα σχετίζεται με χειρότερη ψυχική υγεία», δήλωσε ο δρ Τσεκρούντ.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία