 |
|
|  Σάββατο 11/8
Το Βρετανικό Μουσείο θα επιστρέψει αρχαιότητες που λεηλατήθηκαν κατά την εισβολή στο Ιράκ το 2003
Independent
Το Βρετανικό Μουσείο θα επιστρέψει μια συλλογή αρχαιοτήτων 5.000 ετών που είχε λεηλατηθεί από περιοχή στο Ιράκ, λίγο μετά την εισβολή που πραγματοποίησαν οι ΗΠΑ το 2003 και στη συνέχεια κατασχέθηκε από έναν έμπορο στο Λονδίνο, αναφέρει σε δημοσίευμά του ο Independent.
Τα οκτώ αντικείμενα κατασχέθηκαν από τη Scotland Yard κατά τη διάρκεια μιας επιχείρησης που έγινε το Μάιο του 2003, αφού υποψιάστηκαν ότι είχαν κλαπεί και ο έμπορος δεν είχε απόδειξη ιδιοκτησίας γι 'αυτά. Το Βρετανικό Μουσείο δήλωσε ότι τα αντικείμενα που περιελάμβαναν κοσμήματα, κούπες, μία διακοσμημένη σφραγίδα και μία κεφαλίδα, μεταφέρθηκαν στην ιδιοκτησία του Στέμματος και στη συνέχεια στο Βρετανικό Μουσείο νωρίτερα φέτος.
Η αναγνώριση της προέλευσης των αντικειμένων ενισχύθηκε από τρία αντικείμενα που φέρουν σφηνοειδείς επιγραφές - ένα από τα πρώτα συστήματα γραφής - που εφευρέθηκαν από τους Σουμέριους. Το ένα κείμενο υποδεικνύει ότι προέρχονταν από τον ναό Eninnu στην αρχαία πόλη Girsu, τώρα γνωστή ως Tello, στο νότιο Ιράκ. Το Βρετανικό Μουσείο διαθέτει σημαντική εμπειρία σε αρχαιολογικά ευρήματα από αυτήν την περιοχή και από το 2016 ασχολείται με την εκπαίδευση ιρακινών αρχαιολόγων σε χώρους ανασκαφής στο Tello.
Ο Hartwig Fischer, διευθυντής του Βρετανικού Μουσείου, δήλωσε: «Το Βρετανικό Μουσείο είναι απολύτως αφοσιωμένο στην καταπολέμηση του παράνομου εμπορίου και της καταστροφής της πολιτιστικής κληρονομιάς. Πρόκειται για ένα ζήτημα που αφορά όλους μας. Είμαι ευτυχής που είμαστε σε θέση να βοηθήσουμε στην επιστροφή αυτών των σημαντικών αντικειμένων στο Ιράκ, μέσω της Πρεσβείας του Ιράκ στο Λονδίνο. Είναι σύμβολο των πολύ ισχυρών σχέσεών μας με τους Ιρακινούς συναδέλφους μας, που αναπτύχθηκαν εδώ και πολλά χρόνια και επεκτάθηκαν μέσω του προγράμματος του Βρετανικού Μουσείου που λειτουργεί στο Ιράκ».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
