 |
|
|  Kυριακή 12/8
ΘΕΜΑ-El Pais
Ιαπωνία, μια αυτοκρατορική οικογένεια που κινδυνεύει να εξαφανιστεί
El Pais
Η αδυναμία των γυναικών να αποκτήσουν πρόσβαση στον θρόνο ή να διατηρήσουν τα δικαιώματά τους από τη στιγμή που παντρεύονται, φέρει την ιαπωνική αυτοκρατορική οικογένεια κοντά σε μια κρίση διαδοχής, η οποία καθιστά επιτακτική την ανάγκη για θεσμικές αλλαγές στον θρόνο των Χρυσάνθεμων, γράφει η ισπανική El Pais.
Η ιαπωνική αυτοκρατορική οικογένεια διέρχεται μία άνευ προηγουμένου δημογραφική κρίση. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία του Αυτοκρατορικού Παλατιού, και η οποία διέπει τους όρους της αυτοκρατορικής διαδοχής, οι γυναίκες δεν έχουν δικαίωμα στον θρόνο και οφείλουν να απαρνηθούν τα βασιλικά δικαιώματά τους σε περίπτωση που επιλέξουν να παντρευτούν έναν κοινό θνητό. Όμως, υπό τις παρούσες συνθήκες, δεδομένου ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα θηλυκά μέλη απ’ ότι άνδρες μεταξύ των απογόνων και συγγενών του τωρινού αυτοκράτορα, η διατήρηση αυτού του νόμου ενδέχεται να μειώσει σημαντικά τον αριθμό της αυτοκρατορικής οικογένειας, ακόμη δε χειρότερα να θέσει σε κίνδυνο την ίδια τη γραμμή της διαδοχής και μάλιστα σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον.
Από τα 19 σημερινά μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας, μόνο πέντε είναι άνδρες, συμπεριλαμβανομένου του αυτοκράτορα, Ακιχίτο, ο οποίος όμως θα παραιτηθεί όπως προβλέπεται στα τέλη Απριλίου 2019. Ο Θρόνος των Χρυσάνθεμων θα περάσει στη συνέχεια στον μεγαλύτερο γιο του, πρίγκιπα Nαρουχίτο, 58 ετών. Αυτός όμως έχει ως απόγονο μόνον μία κόρη, την πριγκίπισσα Άικο, η οποία βάσει του νόμου δεν μπορεί να κληρονομήσει τον θρόνο. Επόμενη στη σειρά διαδοχής είναι η αδελφή του σημερινού διαδόχου, η Φουμιχίτο (52 ετών) και έπειτα από αυτήν ο νεαρός γιος της Χισαχίτο (11 ετών), ο οποίος είναι και το μοναδικό άρρεν μέλος της γενιάς του.
Πριν πέντε χρόνια, ο αριθμός των μελών της Ιαπωνικής αυτοκρατορικής οικογένειας ανερχόταν σε 23. Η αλλαγή στη σύνθεσή της οφείλεται όχι μόνον στον θάνατο των πιο ηλικιωμένων μελών της, αλλά επίσης και στον αποκλεισμό αρκετών γυναικών λόγω γάμου. Η ανακοίνωση φέτος των αρραβώνων της πριγκίπισσας Μάκο, μεγαλύτερης εγγονής του Ακιχίτο, προαναγγέλλει άλλη μία μείωση του αριθμού της οικογένειας το 2020. Και φυσικά αναμένεται πως και άλλες γυναίκες της οικογένειας θα βρεθούν στην ανάλογη κατάσταση μέσα στην επόμενη δεκαετία. «Ήδη εξ απαλών ονύχων με είχαν προειδοποιήσει πως θα εκπέσω του βασιλικού μου κύρους όταν παντρευτώ», δήλωσε η Μάκο κατά την ανακοίνωση του αρραβώνα της.
Σε περίπτωση που παντρευτούν όλες οι πριγκίπισσες, ο Χισαχίτο και ο μικρός πλέον πυρήνας της οικογένειάς του θα απομείνουν οι μόνοι που θα κληθούν να εκπληρώσουν το σύνολο των καθηκόντων και υποχρεώσεων του αυτοκρατορικού οίκου. Πολύ περισσότερο ο ίδιος, αλλά κυρίως η μέλλουσα σύζυγός του, θα κληθούν να ανταποκριθούν στην τεράστια πίεση και απαίτηση να φέρουν στον κόσμο ένα αρσενικό παιδί προκειμένου να συνεχισθεί η γραμμή της διαδοχής του οίκου. Μία πίεση που είχε βιώσει αφάνταστα η Μασάκο, σύζυγος του πρίγκιπα διαδόχου Ναρουχίτο, που την έχει βυθίσει μάλιστα σε χρόνια κατάθλιψη.
Σύμφωνα με τον Σαντάακι Νουμάτα, πρώην διπλωμάτη και εκπρόσωπο Τύπου του ιαπωνικού Υπουργείου Εξωτερικών, το ζήτημα της διαδοχής «θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σύντομα» έναντι της προοπτικής ο Χισαχίτο να παραμείνει το μοναδικό άρρεν μέλος της. «Μια απισχνασθείσα αυτοκρατορική οικογένεια θα σήμαινε μικρότερη παρουσία στα κοινά, ένα ζήτημα που πάντοτε ήταν πολύ σημαντικό για την ενίσχυση του ρόλου του αυτοκράτορα ως συμβόλου του κράτους τα τελευταία χρόνια. Η μείωση των δημόσιων εμφανίσεών του αυτοκράτορα θα μπορούσε να οδηγήσει στη διάβρωση της εικόνας του μονάρχη και της οικογένειάς του, μια πτυχή της μοναρχίας που ο σημερινός αυτοκράτορας έχει οικοδομήσει με πολύ μεγάλη προσπάθεια», υποστηρίζει ο ίδιος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
