 |
|
|  Δευτέρα 13/8
Δύο πρόσφυγες βρέθηκαν νεκροί σε δασική περιοχή,στην Κροατία-Πρόκειται για Σύρους και στόχος τους ηταν να φτάσουν στην Ιταλία
AFP
Δύο σύροι πρόσφυγες βρέθηκαν νεκροί την Κυριακή μέσα σε ένα δάσος στην Κροατία, όχι μακριά από τα σύνορα με την Βοσνία, τα οποία εκτιμάται ότι πέρασαν παράτυπα στην προσπάθειά τους να φθάσουν στην Ιταλία, σύμφωνα με τον κροατικό Τύπο.
Η αστυνομία επιβεβαίωσε τον θάνατο δύο μεταναστών, χωρίς να δώσει καμιά λεπτομέρεια για την εθνικότητά τους ή την ηλικία τους, περιοριζόμενη να αναφέρει ότι διενεργείται έρευνα.
«Το πρωί, περί τις 08:00 (09:00 ώρα Ελλάδας), η αστυνομία εντόπισε στο δάσος της περιοχής Ντρέζνιτσα (κεντρικά), μια ομάδα μεταναστών (...) Βρέθηκαν δώδεκα άνθρωποι, οι δύο από τους οποίους ήταν νεκροί», δήλωσε στα μέσα ενημέρωσης η Σένκα Σταρόβεσκι, μια εκπρόσωπος της κροατικής αστυνομίας.
Σύμφωνα με τη διαδικτυακή έκδοση της εφημερίδας Jutarnji List, οι δύο άνδρες σκοτώθηκαν στον ύπνο τους, τη νύχτα του Σαββάτου προς Κυριακή, όταν ένας βράχος αποκολλήθηκε από μια απόκρημνη πλαγιά και τους καταπλάκωσε.
Έγγραφα που ανακτήθηκαν από τις αρχές επιτόπου υποδεικνύουν πως οι δύο άνδρες ήταν Σύροι, αμφότεροι 24 ετών, πρόσθεσε η Γιούταρνι Λιστ.
Η Ντρέζνιτσα απέχει περίπου 90 χιλιόμετρα από τα σύνορα με τη Βοσνία.
Κάτοικοι της περιοχής αφηγήθηκαν στη Γιούταρνι Λιστ ότι οι άνδρες αυτοί είχαν κατέβει την προηγουμένη στην κωμόπολη για να ψάξουν φρούτα και κάποιο παντοπωλείο. Ήθελαν να φθάσουν στην Τριέστη, στην Ιταλία, περίπου 150 χλμ. προς τα βορειοδυτικά, εξήγησαν οι ίδιες πηγές.
Περίπου 4.000 πρόσφυγες και μετανάστες, κατά εκτιμήσεις των αρχών της Βοσνίας, βρίσκονται το τρέχον διάστημα στην άλλη πλευρά των συνόρων, ειδικά στις πόλεις Μπίχατς και Βέλικα Κλάντουσα.
Οι άνθρωποι αυτοί σκοπεύουν να περάσουν παράτυπα τα σύνορα και να συνεχίσουν την προσπάθειά τους να φθάσουν στη δυτική Ευρώπη, αλλά η πορεία τους αποδεικνύεται συχνά επικίνδυνη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
