 |
|
|  Tετάρτη 15/8
Life
Αθυρόστομος παπαγάλος ,που μιλά ελληνικά και τουρκικά, έβρισε τους πυροσβέστες που ήθελαν να τον σώσουν!!
newsbeast.gr
Αντιμέτωποι με μια ασυνήθιστη κατάσταση ήρθαν οι πυροσβέστες που κλήθηκαν να διασώσουν έναν παπαγάλο, ο οποίος είχε κολλήσει σε στέγη στο Λονδίνο για τρεις μέρες.
Η Τζέσι, ένας πολύγλωσσος παπαγάλος Μακάου, δραπέτευσε από το σπίτι του στο Έντμοντον και πέρασε τρεις μέρες καθισμένος στην οροφή ενός γειτονικού σπιτιού. Μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες φιλοζωικής οργάνωσης και του ιδιοκτήτη του να τον κατεβάσουν, κλήθηκε η Πυροσβεστική Υπηρεσία.
Ο επικεφαλής της ομάδας διάσωσης δήλωσε, όπως αναφέρει ο ιστότοπος της υπηρεσίας: «Η Τζέσι βρισκόταν στην οροφή του σπιτιού για τρεις μέρες και υπήρχαν ανησυχίες ότι μπορεί να έχει τραυματιστεί και γι’ αυτό δεν μπορούσε να κατέβει. Ο επικεφαλής της διασωστικής μας ομάδας ήταν ο εθελοντής που ανέβηκε τη σκάλα και προσπάθησε να κατεβάσει κάτω τη Τζέσι. Μας είπαν ότι για να νιώσει οικεία με κάποιον ο παπαγάλος θα έπρεπε να του πούμε "σε αγαπάω", που είναι ακριβώς αυτό που έκανε ο διασώστης.
Ενώ λοιπόν η Τζέσι απάντησε "και εγώ σε αγαπάω", ανακαλύψαμε ακολούθως ότι ήταν πολύ αθυρόστομη και άρχισε να βρίζει, κάτι που μας εξέπληξε και μας διασκέδασε. Ξέρετε, η Τζέσι μιλάει επίσης Ελληνικά και Τουρκικά, οπότε προσπαθήσαμε να της πούμε να κατέβει και στις δύο αυτές γλώσσες».
Όπως ανέφεραν στη συνέχεια οι διασώστες, έγινε προφανές ότι η Τζέσι δεν ήταν τραυματισμένη και πέταξε από τη στέγη σε μια άλλη οροφή σπιτιού και έπειτα σε ένα δέντρο.
Στη συνέχεια, πάντως, η Τζέσι επέστρεψε στο σπίτι της, και μάλιστα η πυροσβεστική δημοσίευσε ένα βίντεο στο Twitter που τη δείχνει να λέει «ευχαριστώ»...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
