 |
|
|  Δευτέρα 20/8
Ομογένεια-ΗΠΑ
Πέθανε ο διεθνούς φήμης Ομογενής αρχιτέκτονας Costas Kondylis, στενός συνεργάτης τού Ντόναλντ Τραμπ
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ-therealdeal.com ,New York Post,ekirikas.com
Ο διεθνούς φήμης ομογενής αρχιτέκτονας, Κώστας Κονδύλης (Costas Kondylis), τακτικός συνεργάτης του κ. Ντόναλντ Τραμπ, ο «αρχιτέκτονας των κατασκευών», που άλλαξε την γραμμή του ορίζοντα της Νέας Υόρκης με τις ιδέες και δημιουργίες του, έφυγε στα 78 του χρόνια.
«Σχεδίασε τα περισσότερα υψηλά κτίρια από οποιονδήποτε άλλο στην ιστορία της Νέας Υόρκης», έγραψε η Kathryn Brenzel του εξειδικευμένου στο real estate της ΝΥ therealdeal.com (TRD) αναφερόμενη στον θάνατο του Κώστα Κονδύλη, ο οποίος δήλωνε περήφανος για την ελληνική του καταγωγή.
Ο Κωνσταντίνος -Κώστας- Κονδύλης (Constantine -Costas- Kondylis), επεσήμανε το άρθρο, ένας από τους πιο γνωστούς αρχιτέκτονες του Μανχάταν και τακτικός συνεργάτης του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, έφυγε από την ζωή την Παρασκευή 17 Αυγούστου.
Πέθανε στο σπίτι του, έχοντας δίπλα του τις δύο κόρες του, Αλεξία (Alexia) και Κατερίνα (Katherine).
Κατά την διάρκεια των 50 και πλέον ετών σταδιοδρομίας στην πόλη της Νέας Υόρκης σχεδίασε πάνω από 86 κτίρια μεταξύ των οποίων τα: Trump World Tower, Silverstein Properties’ Silver Towers, Moinian Group’s the Atelier και J.D. Carlisle Development’s One Morton Square. Σε άλλες περιοχές σχεδίασε το W Hotel and Residences στο South Beach.
Οταν έφτασε στη Νέα Υόρκη στα τέλη του 1960 ο Κ. Κονδύλης ήταν άγνωστος. Γεννήθηκε στην Κεντρική Αφρική και πήγε σχολείο στη γενέτειρα των γονιών του, την Ελλάδα. Πήρε το master του στην αρχιτεκτονική από το University of Geneva στην Ελβετία και έκανε και δεύτερο master στο Columbia University το 1967.
Μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε για το γραφείο Davis Brody & Associates. Επειτα βρέθηκε στο Philip Birnbaum & Associates για 9 χρόνια πριν φτιάξει τη δική του εταιρεία Costas Kondylis and Partners το 1989. Η εταιρεία αυτή έπαψε να υπάρχει το 2009 μετά την αποχώρηση τριών συνεργατών και ο Κώστας Κονδύλης ξεκίνησε ένα νέο εγχείρημα, το Kondylis Design.
Η συνεργασία με τον Τραμπ
Ηταν η συνεργασία και η σχέση που είχε με τον κ. Τραμπ που μεταμόρφωσε την καριέρα του κ. Κονδύλη. Η δουλειά του στην 36th Street, συμπεριλαμβανομένου του Manhattan Place στο 630 First Avenue, που χτίστηκε το 1984, τράβηξε την προσοχή του νυν προέδρου των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με τη «New York Post», ήταν ένας από τους πρώτους ουρανοξύστες με διαμερίσματα στο Μανχάταν και ένα από τα πρώτα κτίρια που επικεντρωνόταν στο σχεδιασμό ως σημείο πολυτελείας. Ο αρχιτέκτονας δήλωσε στο TRD, σε σχετικό ντοκιμαντέρ τότε, πως η συνάντησή του με τον κ. Τραμπ «άλλαξε την πορεία της ζωής μου για πάντα».
«Είχε σπουδαία αίσθηση του σχεδίου και μου άρεσε» ανέφερε από την πλευρά του ο κ. Τραμπ στο TRD το 2012. «Ηταν ένας νέος άντρας. Πήγα επάνω στο γραφείο, τον είδα και άρχισα να του δίνω δουλειά», πρόσθεσε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
