 |
|
|  Τρίτη 28/8
Life
Τραγωδία στις ΗΠΑ με 9χρονο που αυτοκτόνησε λόγω bullying-Είχε αποκαλύψει στη μητέρα του πως ειναι ομοφυλόφιλος
KDVR-TV,BBC,newsbeast.gr
Τέλος στη ζωή του έβαλε ένα 9χρονο αγόρι στο Ντένβερ του Κολοράντο, έχοντας υποστεί επί μέρες ομοφοβικό bullying στο σχολείο του.
Όπως είπε η μητέρα του Leia Pierce στο KDVR-TV, ο γιος της Jamel Myles της αποκάλυψε το καλοκαίρι πως ήταν ομοφυλόφιλος. Ήθελε, είπε, να πάει στο σχολείο και να το πει στους συμμαθητές του, γιατί ήταν περήφανος που ήταν ομοφυλόφιλος.
Σύμφωνα με την αρμόδια διεύθυνση των σχολείων του Ντένβερ, σχολικοί σύμβουλοι τέθηκαν στη διάθεση των μαθητών στο δημοτικό σχολείο του 9χρονου, το οποίο έστειλε επιστολές στις οικογένειες των μαθητών την Παρασκευή, ενημερώνοντας για τις επιπλέον συμβουλευτικές υπηρεσίες, που ήταν διαθέσιμες. Στις επιστολές αναφέρεται πως ο θάνατος του Jamel «είναι μία απροσδόκητη απώλεια για τη σχολική μας κοινότητα», επισημαίνεται στους γονείς ποια σημάδια άγχους να προσέξουν στα παιδιά τους και τονίζεται πως στόχος τους σχολείου είναι να είναι μαζί με τους γονείς στη διαχείριση της τραγωδίας.
Η αστυνομία ερευνά τον θάνατο του αγοριού ως αυτοκτονία.
Το νεκρό σώμα του 9χρονου Jamel βρέθηκε την Πέμτπη στο σπίτι του, όπως μεταδίδει το BBC επικαλούμενο τοπικά μέσα ενημέρωσης.
Είχε αρχίσει τη νέα σχολική χρονιά τη Δευτέρα και, σύμφωνα με τη μητέρα του, είχε εξομολογηθεί στη μεγαλύτερη αδελφή του πως τα παιδιά στο σχολείο του έλεγαν να σκοτωθεί.
«Λυπάμαι που δεν ήρθε σε μένα, με στενοχωρεί τόσο που πίστευε πως αυτή ήταν η επιλογή του» δήλωσε η μητέρα του για την αυτοκτονία του. Όπως περιέγραψε, όταν της είπε πως ήταν ομοφυλόφιλος έδειχνε «πολύ τρομαγμένος» αλλά εκείνη τον διαβεβαίωσε πως τον αγαπούσε ούτως ή άλλως. Εξέφρασε τέλος την ελπίδα ο θάνατος του γιου της να βοηθήσει στην ευαισθητοποίηση του κόσμου για τις συνέπειες του bullying.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
