 |
|
|  Πέμπτη 30/8
΄Εξυπνες ιδέες!
Κατσαρίδες στην αντιμετώπιση των απορριμμάτων της κουζίνας,απο Κινέζο επιχειρηματία
Hihnua
Μια εντυπωσιακή ιδέα είχε ένας επιχειρηματίας στην ανατολική επαρχία της Κίνας, Σαντόνγκ. Μετέτρεψε την κατσαρίδα, που όλος σχεδόν ο κόσμος θεωρεί βρώμικη και παράσιτο, σε ένα φιλικό προς το περιβάλλον πλάσμα για την αντιμετώπιση των αποβλήτων της κουζίνας.
Στο αγρόκτημα του Λι, έκτασης 6.300 τ.μ., έξω από την πόλη Τσινάν, ένα δισ. κατσαρίδες καταναλώνουν καθημερινά 50 τόνους απορριμμάτων κουζίνας, δηλαδή περίπου το ένα δωδέκατο της συνολικής ημερήσιας ποσότητας απορριμμάτων, σε μία πόλη με πληθυσμό 7 εκατομμυρίων. Ορισμένοι κάτοικοι εκτρέφουν κατσαρίδες για να προμηθεύονται φαρμακευτικά φυτά που τα χρησιμοποιούν στη συνέχεια, για την παρασκευή φαρμάκων. Ωστόσο, ο Λι θέλει να εκμεταλλευθεί τις δυνατότητες του εντόμου για την προστασία του περιβάλλοντος.
Ο 55χρονος επιχειρηματίας δούλευε σε μια φαρμακευτική εταιρεία. Την ιδέα πήρε από μία ταινία με καρτούν που έβλεπε μαζί με την κόρη του. Η ταινία έδειχνε ότι οι κατσαρίδες μπορούν να επιβιώσουν για 90 ημέρες χωρίς φαγητό και 40 ημέρες χωρίς νερό.
Οπως λέει στο κινεζικό πρακτορείο, τα περισσότερα απορρίμματα κουζίνας στην πόλη θάβονται σε χώρους υγειονομικής ταφής. Σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί την λαιμαργία των κατσαρίδων για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση των αποβλήτων. Πραγματοποίησε το πρώτο του πείραμα σε ένα ενυδρείο στο καθιστικό του σπιτιού του. Διαπίστωσε ότι οι κατσαρίδες δεν είναι επιλεκτικές στο φαγητό και προτιμούν έτοιμες τροφές όλων των γεύσεων.
Το 2011 ίδρυσε την επιχείρησή του και απέκτησε έξι διπλώματα ευρεσιτεχνίας, ενώ υπέβαλε 36 αιτήσεις ευρεσιτεχνίας για να ανοίξει ένα αγρόκτημα εκμετάλλευσης κατσαρίδων. Στη νέα επιχείρησή του, με αυτόματο αερισμό, εγκαταστάσεις σίτισης και καθαρισμού, ελάχιστους εργάτες μπορείς να δεις. Ο Λι εκτρέφει αμερικανικές κατσαρίδες, τις μεγαλύτερες από όλα τα κοινά είδη με το μεγαλύτερο κύκλο ζωής. Οι κατσαρίδες του ζουν κατά μέσο όρο 300 ημέρες. Απαντώντας στις ανησυχίες κάποιων ότι μπορεί κατά λάθος οι κατσαρίδες να βγουν από το αγρόκτημα, ο Λι εξηγεί ότι έχουν ληφθεί πολλαπλά μέτρα όπως το σφράγισμα της πόρτας και η εγκατάσταση υδάτινων φρακτών σε κάθε είσοδο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
