Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πέμπτη 30/8

Ομογένεια-ΗΠΑ

Πρώτο βραβείο διαγωνισμού του Δήμου Νέας Υόρκης στη Δρ. Νίκη Αθανασιάδου



΄Aρης Παπαδόπουλος/ekirikas.com

Το πρώτο βραβείο της πόλης της Νέας Υόρκης σε διαγωνισμό ανάλυσης δεδομένων για μία πράσινη πόλη δόθηκε στην Δρ. Νίκη Αθανασιάδου. Μάλιστα, τη μεγάλη αυτή διάκριση, όπως είπε στον «Ε.Κ.», την αφιερώνει στους πολλούς Ελληνες επιστήμονες που εργάζονται και διαπρέπουν σε ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια ανά τον Κόσμο. Ο διαγωνισμός είχε τον τίτλο «Data Science Award for Plan(t)wise: planning a green canopy over the Big Apple in New York City’s inaugural Open Data Project Gallery Contest» και η πρόκληση ήταν να υπάρξουν πολλές μελέτες πάνω στα δεδομένα που δόθηκαν από την πόλη, με στόχο η Νέα Υόρκη να γίνει μία πράσινη πόλη. Η Δρ Αθανασιάδου, που αυτή την περίοδο κάνει διακοπές στην ιδιαίτερή της πατρίδα τα Νέα Μουδανιά Χαλκιδικής, μιλώντας στον «Ε.Κ.» ανέφερε: «Η μελέτη μου αυτή αφορούσε στη χρησιμοποίηση μεγάλων δεδομένων (Big Data), που γίνονται διαθέσιμα από την πόλη της Νέας Υόρκης για τη δημιουργία ενός αλγόριθμου που αναλύει τα βέλτιστα είδη δέντρων για κάθε γειτονιά της πόλης μας. Είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι αστικά δέντρα ζούνε μόνο το 1/5 του φυσιολογικού τους μήκους ζωής, γεγονός που επιβαρύνει οικονομικά τους δήμους που έχουν δεσμευτεί να διατηρήσουν το πράσινο αστικό τοπίο. Επιπλέον είναι σταθερή πρακτική να φυτεύεται ποικιλία ειδών σε μία περιοχή, προκειμένου να αποφευχθεί η μετάδοση ασθενειών ανάμεσά τους. Ο αλγόριθμος που ανέπτυξα προτείνει ποικίλα είδη δέντρων με ιστορικό καλύτερης μακροβιότητας προκειμένου να αποφευχθούν είδη δέντρων με προηγούμενη κακή ανθεκτικότητα στο απαιτητικό περιβάλλον της Νέας Υόρκης λαμβάνοντας υπ’ όψιν περιβαλλοντικές διαφορές στις διάφορες γειτονιές». Μάλιστα η Δρ Αθανασιάδου πρόσθεσε στην εφημερίδα μας: «Εχοντας ξεκινήσει τις σπουδές μου στην Ελλάδα και έχοντας γνωρίσει κατά τη διάρκεια των μεταπτυχιακών μου σπουδών στη Σκωτία και την Αμερική Ελληνες επιστήμονες που διαπρέπουν σε όλους τους τομείς στο εξωτερικό, είμαι βαθιά ικανοποιημένη που έχω την ευκαιρία να συνεχίσω την παράδοση της έρευνας και τεχνολογίας που ξεκίνησε από τη χώρα μας, φέρνοντας σε ελληνικά χέρια αυτή τη σημαντική αναγνώριση σε έναν τομέα αιχμής (επιστήμη δεδομένων-data science). Υπάρχουν πολλοί Ελληνες επιστήμονες που εργάζονται και διαπρέπουν σε ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια ανά τον Κόσμο, αυτή τη διάκριση την αφιερώνω σε αυτούς».

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία