 |
|
|  Δευτέρα 3/9
Τεχνολογία
Το πρώτο τάμπλετ-ρολό που τυλίγεται και ξετυλίγεται σαν αρχαίος πάπυρος!
ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Ερευνητές στη Βρετανία δημιούργησαν το MagicScroll, τον πρώτο υπολογιστή-ταμπλέτα με οθόνης αφής, που διπλώνει σαν ρολό, θυμίζοντας αρχαίο πάπυρο (εξ ου και το όνομά του).
Η νέα εφεύρεση ωθεί ακόμη παρά πέρα τα όρια της τεχνολογίας εύκαμπτων συσκευών, ανοίγοντας ένα νέο πεδίο δυνατοτήτων.
Η συσκευή, δημιούργημα μηχανικών του Πανεπιστημίου Queen's, διαθέτει μία εύκαμπτη οθόνη 7,5 ιντσών με υψηλή ανάλυση 2Κ, η οποία μπορεί να τυλιχτεί και να ξετυλιχτεί γύρω από έναν κεντρικό κυλινδρικό άξονα, ο οποίος παράγεται μέσω τρισδιάστατου εκτυπωτή και περιέχει τον επεξεργαστή και τα άλλα εξαρτήματα του υπολογιστή.
Δύο περιστροφικοί κύλινδροι στα δύο άκρα του κεντρικού κυλίνδρου επιτρέπουν στον χρήστη να τυλίγει ή να ξετυλίγει την οθόνη αφής. Χάρη στο ελαφρύ βάρος της, η συσκευή είναι πιο εύχρηστη από ένα παραδοσιακό τάμπλετ. Όταν η οθόνη είναι τυλιγμένη στον κύλινδρο, το τάμπλετ χωράει μέσα σε μία τσέπη και μπορεί να χρησιμοποιηθεί επίσης ως «έξυπνο» τηλέφωνο ή ως δείκτης (pointer).
«Εμπνευσθήκαμε από τον σχεδιασμό των αρχαίων παπύρων, καθώς και των παλαιών συστημάτων αρχειοθέτησης με κάρτες τύπου "ρόλοντεξ"» δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής, καθηγητής Ρόελ Βερτεγκάαλ, ειδικός σε θέματα αλληλεπίδρασης ανθρώπων-υπολογιστών και διευθυντής του Εργαστηρίου Ανθρωπίνων Πολυμέσων του βρετανικού πανεπιστημίου.
Το MagicScroll διαθέτει, επίσης, μία κάμερα που επιτρέπει στους χρήστες να χρησιμοποιούν το τάμπλετ (με τυλιγμένη την οθόνη) ως χειριστήριο ελέγχου μέσω χειρονομιών, όπως π.χ. το Wiimote της Nintendo. Ο επόμενος στόχος των ερευνητών, όπως ανέφεραν, είναι να σμικρύνουν τόσο τη συσκευή, ώστε να μην ξεπερνά το μέγεθος ενός στιλό.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
