 |
|
|  Tετάρτη 5/9
Ιαπωνία-τυφώνας
Έντεκα νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες, χάος στο αεροδρόμιο της Οζάκα
AFP
Έντεκα νεκροί, περισσότεροι από 600 τραυματίες, πολλές υλικές ζημιές και χάος στο διεθνές αεροδρόμιο Κανσάι της Οζάκα στη δυτική Ιαπωνία, με τις αρχές να πραγματοποιούν επιχείρηση για την απομάκρυνση χιλιάδων επιβατών, είναι ο μέχρι τώρα απολογισμός της καταστροφής που έχει προκαλέσει ο τυφώνας Τζέμπι, ο οποίος σάρωσε την Ιαπωνία και αναμένεται να μείνει χαραγμένος στη μνήμη των κατοίκων της, παρότι απέχει πολύ από το να είναι ο πιο φονικός που έχει αντιμετωπίσει η χώρα.
Ο 21ος τυφώνας της εποχής, οι άνεμοι του οποίου στο κεντρικό τμήμα της χώρας ξεπέρασαν τα 160 χιλιόμετρα την ώρα και στην περιφέρεια έφτασαν τα σχεδόν 220 χιλιόμετρα την ώρα, διασχίζοντας το αρχιπέλαγος από τα νοτιοδυτικά ως τα βόρεια, εν τέλει αποδυναμώθηκε και πλέον κατατάσσεται στην κατηγορία της καταιγίδας στα ανοιχτά.
Προηγουμένως είχε καταταγεί στην κατηγορία των "πολύ ισχυρών" τυφώνων, οι οποίοι πλήττουν αρκετά σπάνια άμεσα την Ιαπωνία. Η χώρα είχε να αντιμετωπίσει τυφώνα αυτού του μεγέθους από το 1993.
Ο Τζέμπι δεν ήταν ωστόσο ο χειρότερος της δεκαετίας σε αριθμό θυμάτων: Τον Οκτώβριο του 2013 ο κυκλώνας Ουίφα είχε προκαλέσει τον θάνατο 43 ανθρώπων, ενώ 82 νεκροί και 16 αγνοούμενοι ήταν ο απολογισμός ενός άλλου τυφώνα, του Τάλας, τον Σεπτέμβριο του 2011, την ίδια χρονιά με τον σεισμό και το τσουνάμι του Μαρτίου.
Η περιοχή της Οζάκα ήταν αυτή που επλήγη τώρα περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη από τον τυφώνα Τζέμπι, με εκατοντάδες σπίτια σε αυτήν να έχουν εν μέρει ή ολοκληρωτικά καταστραφεί, στύλους να έχουν πέσει στο έδαφος, δέντρα να έχουν ξεριζωθεί και στέγες να έχουν παρασυρθεί από τους ισχυρούς ανέμους (όπως συνέβη στον σταθμό του Κιότο), γερανούς να έχουν γκρεμιστεί και αυτοκίνητα να έχουν τρακάρει.
Το αεροδρόμιο Κανσάι (Kix), το οποίο βρίσκεται στη θάλασσα σε ένα τεχνητό νησί ανοιχτά της Οζάκα, έχει πλημμυρίσει και κλείσει, ενώ 3.000 επιβάτες και πολλές εκατοντάδες εργαζόμενοι εξακολουθούν να βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε αυτό καθώς η γέφυρα που συνδέει τις εγκαταστάσεις με τη στεριά έχει κλείσει λόγω της ζημιάς που υπέστη από ένα δεξαμενόπλοιο που έπεσε πάνω της.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
