 |
|
|  Κυριακή 9/9
Αποκάλυψη τών New York Times
Αμερικανοί αξιωματούχοι συζήτησαν για πραξικόπημα κατά του Μαδούρο με αντάρτες στρατιωτικούς της Βενεζουέλας
New York Times,AFP
Αξιωματούχοι της κυβέρνησης Τραμπ συνάντησαν μυστικά αντάρτες στρατιωτικούς της Βενεζουέλας για να συζητήσουν για την ανατροπή του προέδρου Νικολάς Μαδούρο αλλά τελικά αποφάσισαν να μην δώσουν συνέχεια, αποκάλυψε η εφημερίδα New York Times.
Ο Ντόναλντ Τραμπ καταγγέλλει με δριμύτητα εδώ και μήνες μια αυταρχική παρέκκλιση του καθεστώτος Μαδούρο, το οποίο είναι όλο και πιο απομονωμένο στην ήπειρο και αντιμέτωπο με σοβαρή οικονομική κρίση που έχει οδηγήσει στη μαζική έξοδο των πολιτών της Βενεζουέλας προς γειτονικές χώρες.
Η New York Times,, που βασίζεται σε αμερικανούς αξιωματούχους που δεν κατονομάζει και σε έναν πρώην στρατιωτικό αξιωματούχο της Βενεζουέλας που μετείχε στις συνομιλίες, γράφει ότι οι συζητήσεις αυτές έγιναν κατά τη διάρκεια της περασμένης χρονιάς, χωρίς άλλες διευκρινίσεις.
Ο Λευκός Οίκος, τον οποίο επικαλείται η NYT, αρνήθηκε να σχολιάσει τις πληροφορίες αυτές, εμμένοντας απλά στην ανάγκη ενός "διαλόγου με όλους τους πολίτες της Βενεζουέλας που εκφράζουν επιθυμία για δημοκρατία".
Εάν αποδειχθεί, η ύπαρξη παράνομου διαύλου επικοινωνίας με αντιπάλους που προετοίμαζαν πραξικόπημα θα μπορούσε να ταράξει τα νερά, δεδομένης της μακράς ιστορίας των μυστικών παρεμβάσεων των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική.
Ο Τραμπ είχε προκαλέσει την οργή του Καράκας και θύελλα αντιδράσεων στη Λατινική Αμερική μιλώντας το καλοκαίρι του 2017 για "πιθανή στρατιωτική επιλογή" στη Βενεζουέλα. Ο Λευκός Οίκος προσπάθησε τότε να επανορθώσει αναφέροντας ότι ουδεμία στρατιωτική δράση είχε προγραμματιστεί στο εγγύς μέλλον.
Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας βεβαιώνει ότι ο Νικολάς Μαδούρο ήταν ο στόχος της επίθεσης στις 4 Αυγούστου στο Καράκας και ότι αυτή η επίθεση, η οποία πραγματοποιήθηκε από δύο μη επανδρωμένα αεροσκάφη γεμάτα με εκρηκτικά, "σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε από το έδαφος των ΗΠΑ", μια εκδοχή που η Ουάσινγκτον απορρίπτει κατηγορικά.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
