 |
|
|  Tετάρτη 12/9
Life
Για να ξαναβρεί την Νικόλ,που είχε γνωρίσει το προηγούμενο βραδυ, ένας φοιτητής στον Καναδά , δεν δίστασε να επικοινωνήσει με ...246 συνονόματές της στο ίδιο πανεπιστήμιο!
AFP
Ήξερε μόνο το μικρό της όνομα. Για να ξαναβρεί τη νεαρή γυναίκα που είχε γνωρίσει την προηγούμενη ημέρα, ένας Καναδός φοιτητής έστειλε ένα μήνυμα και στις 246 Νικόλ του Πανεπιστημίου του Κάλγκαρι. Και εκείνες κατέληξαν να γίνουν φίλες.
"Πλέον έχουμε ένα δίκτυο από Νικόλ", αφηγήθηκε στο Γαλλικό Πρακτορείο η Νικόλ Μαναόγκ, φοιτήτρια στο τμήμα Επικοινωνίας.
Ο Κάρλος Ζετίνα, φοιτητής στο ίδιο πανεπιστήμιο στην Αλμπέρτα, γνώρισε τη Νικόλ Τούτενελ το απόγευμα της 8ης Σεπτεμβρίου. Καθώς δεν γνώριζε το επώνυμό της, έστειλε ένα e-mail σε όλες τις Νικόλ, με τον τίτλο "Σε συνάντησα χθες το βράδυ και μου έδωσες λάθος τηλέφωνο".
Για κακή του τύχη, η Τούτενελ είναι Ολλανδή και βρίσκεται στον Καναδά στο πλαίσιο ενός προγράμματος ανταλλαγής. Για τον λόγο αυτό, δεν διαθέτει διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στο Πανεπιστήμιο του Κάλγκαρι. Οι άλλες Νικόλ όμως άρχισαν σχεδόν αμέσως να ανταλλάζουν μεταξύ τους εκατοντάδες μηνύματα. Κι αφού συνέχισαν την κουβέντα, χωρίς τον Κάρλος, σε ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης, αποφάσισαν τελικά να συναντηθούν μεταξύ τους.
"Δημιουργήσαμε μια σελίδα στο Facebook για όλες μας (τις Νικόλ) και μιλούσαμε. Είναι ωραίο που η τεχνολογία μας επέτρεψε να γνωριστούμε", είπε η Νικόλ Ρατγκέμπερ, φοιτήτρια στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών.
Ήδη από το μεσημέρι της επόμενης ημέρας, πολλές Νικόλ συναντήθηκαν σε ένα μπαρ κοντά στο πανεπιστήμιο, στη συνοικία Κένσινγκτον του Κάλγκαρι. Παρούσες, όχι μόνο φοιτήτριες, αλλά και καθηγήτριες και υπάλληλοι του πανεπιστημίου. "Όταν έστειλε το μήνυμα ο Κάρλος, δεν έκανε καμία διάκριση, επομένως το έλαβαν όλες", εξήγησε η Νικόλ Ντιγκρέ, μια από τις φοιτήτριες που δημιούργησαν τη σελίδα "Η χθεσινοβραδινή Νικόλ".
Η "πραγματική Νικόλ", όπως την αποκαλούν πλέον, πληροφορήθηκε τελικά τι συνέβαινε από μια φίλη της, το βράδυ της Παρασκευής. Επικοινώνησε με τον Κάρλος και κανόνισαν να πιουν έναν καφέ μαζί αυτήν την εβδομάδα. Οι υπόλοιπες 246 Νικόλ δεν προσκλήθηκαν...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
