 |
|
|  Tετάρτη 12/9
Η εγγονή τού δικτάτορα τής Ισπανίας, Φράνκο, καταδικάσθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο να καταβάλει στην εφορία 525.063 ευρώ απο αδήλωτες μπίζνες
El Pais,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η Κάρμεν Μαρτίνεθ-Μπορδιού, εγγονή του Ισπανού δικτάτορα Φρανθίσκο Φράνκο, καταδικάσθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας να καταβάλει στην εφορία 525.063,96 για εισφορές που δεν κατέβαλε, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα στο σύνολο του ισπανικού Τύπου.
Όπως αναφέρει η εφημερίδα El Pais, η «δούκισσα του Φράνκο», σύμφωνα με τον τίτλο που της χαρίστηκε το περασμένο καλοκαίρι, είχε «αμελήσει» να καταβάλει στην εφορία τα νόμιμα έπειτα από την πώληση το 2006 μετοχών, που είχε κληρονομήσει από τη μητέρα της και με τα χρήματα αγόρασε μία σειρά ακινήτων στην Καντάβρια, δηλώνοντας μάλιστα κέρδη μόλις 57.209 ευρώ, από τα πραγματικά 6,7 εκατ. ευρώ του συνολικού όφελούς της!
Το Τέταρτο Τμήμα του Ανωτάτου Δικαστηρίου, με την τελεσίδικη απόφασή του τον περασμένο Μάρτιο, κατέρριψε τα επιχειρήματα της Μαρτίνεθ-Μπορδιού κατά του προστίμου που της επεβλήθη το 2011, έπειτα από φορολογικό έλεγχο των δηλώσεων εισοδήματός της για τα έτη 2006, 2007 και 2008.
Σύμφωνα με τα δεδομένα που συνθέτουν το σκεπτικό της απόφασης, η Κάρμεν Μαρτίνεθ-Μπορδιού κληρονόμησε από τη μητέρα της το 2000 συνολικά 42 μετοχές της εταιρείας FR Promociones del Suroeste SA και το 2006 τις μεταπώλησε σε μία τιμή που έφθασε τα 9,6 εκατ. ευρώ (9,9 εκατ. σύμφωνα με την εφημερίδα El Publico).
Η εγγονή του Φράνκο επένδυσε τα χρήματα αυτά για την αγορά ενός ακινήτου με θέση στάθμευσης στο Σαντανδέρ για 1.959.050 ευρώ, ένα σαλέ στη Μαγιόρκα (1.475.200 ευρώ) και δύο αγροτικές κατοικίες στη Μιέρα της Καντάβρια για 360.607 ευρώ. Όπως υποστήριξε η υπεράσπισή της, τα δύο τελευταία ακίνητα προορίζονταν για ενοικίαση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
