 |
|
|  Πέμπτη 13/9
Επιστήμη και Αρχαιολογία
Ανακαλύφθηκε στη Νότια Αφρική το αρχαιότερο στον κόσμο «σκίτσο» του Homo sapiens, ηλικίας 73.000 ετών
Nature,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Το αρχαιότερο μέχρι σήμερα στον κόσμο σχέδιο του Homo sapiens, ένα μοτίβο από εννέα κόκκινες διασταυρούμενες γραμμές, ανακαλύφθηκε στο σπήλαιο Μπλόμπος της Νότιας Αφρικής. Η ηλικία του υπολογίστηκε περίπου στα 73.000 χρόνια και είναι πολύ παλαιότερη από αντίστοιχα «αφηρημένα σκίτσα» στην Ευρώπη και στη νοτιοανατολική Ασία, που χρονολογούνται το πολύ προ περίπου 40.000 ετών.
Οι ερευνητές από διάφορες χώρες (Γαλλία, Νορβηγία, Ν. Αφρική και Ελβετία), με επικεφαλής τον δρα Κρίστοφερ Χένσιλγουντ του νορβηγικού Πανεπιστημίου του Μπέργκεν, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», δήλωσαν ότι η ανακάλυψη επιβεβαιώνει πως ο «έμφρων» άνθρωπος (Homo sapiens) στη Ν. Αφρική είχε απρόσμενα πρώιμες ικανότητες.
Στο σπήλαιο Μπλόμπος, περίπου 300 χιλιόμετρα ανατολικά του Κέιπ Τάουν, έχουν έλθει στο φως αρκετές ακόμη ενδείξεις πολύ πρώιμης πολιτισμικής συμπεριφοράς. Στην τοποθεσία -από το 1991 που άρχισαν οι ανασκαφές- έχουν βρεθεί διάφορα ανθρώπινα τεχνουργήματα που χρονολογούνται πριν από 70.000 έως 100.000 χρόνια («Μεσολιθική» περίοδος), όπως χάντρες από όστρακα βαμμένες με ώχρα, διακοσμητικά σκαλίσματα επίσης με ώχρα, καθώς και ποικίλα πρωτόγονα εργαλεία.
Τώρα, για πρώτη φορά, βρέθηκε και ένα λίθινο θραύσμα (φολίδα) με ομαλή επιφάνεια, που είχε προηγουμένως λειανθεί με τρίψιμο, πάνω στην οποία υπάρχει ζωγραφισμένο με κόκκινη ώχρα ένα μοτίβο από κάθετες και οριζόντιες γραμμές που διασταυρώνονται. Ο απότομος τερματισμός των γραμμών στην άκρη της φολίδας, η οποία προέρχεται από πυριτικό πέτρωμα, υποδηλώνει ότι το σκίτσο αρχικά εκτεινόταν σε μεγαλύτερη επιφάνεια και δεν αποκλείεται να ήταν πιο πολύπλοκο στην ολότητά του.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το σχέδιο δημιουργήθηκε με ένα μυτερό κραγιόν ώχρας, η μύτη του οποίου είχε πλάτος ενός έως τριών χιλιοστών. Το «σκίτσο» βρέθηκε στο ίδιο γεωλογικό στρώμα, όπου στο παρελθόν είχαν ανακαλυφθεί τα σκαλίσματα με ώχρα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
