 |
|
|  Παρασκευή 14/9
«Καυγάς» τού Ομογενή μεγαλοτραπεζίτη, Τζέιμι Ντάιμον, με τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ για το ...ποιος είναι πιο έξυπνος!!
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ/Associated Press/ekirikas.com
Σε «καυγά» ενεπλάκησαν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ με τον ελληνικής καταγωγής πρόεδρο και CEO της JPMorgan Chase & Co., Τζέιμι Ντάιμον (Jamie Dimon), για το ποιος είναι πιο έξυπνος.
Ειδικότερα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ χλεύασε τον ισχυρισμό του κ. Ντάιμον -ο οποίος χαρακτηρίζεται από το «ΑΡ» ως ο ισχυρότερος τραπεζικός των ΗΠΑ- πως θα μπορούσε να νικήσει τον κ. Τραμπ και ότι είναι το ίδιο σκληρός και πιο έξυπνος από αυτόν.
«Το πρόβλημα με υποψηφιότητα του τραπεζίτη Τζέιμι Ντάιμον για Πρόεδρος είναι ότι δεν έχει την ικανότητα ή την ‘εξυπνάδα’ και ότι είναι κακός ομιλητής δημόσια και σε νευρικό χάος, κατά τα άλλα είναι υπέροχος. Εκανα πολλούς τραπεζίτες, και άλλους, να φαίνονται πολύ πιο έξυπνοι από ό,τι είναι με την σπουδαία οικονομική μου πολιτική!», ανέφερε σε tweet του ο κ. Τραμπ.
Φαίνεται πως αυτή ήταν η απάντησή του σε τοποθέτηση του κ. Ντάιμον, που πρώτα μετέδωσε το CNBC την Τετάρτη. Ο ελληνικής καταγωγής τραπεζικός φέρεται να είπε: «Εκτιμώ ότι θα μπορούσα να κερδίσω τον Τραμπ».
«Επειδή είμαι τόσο σκληρός, όσο αυτός, είμαι πιο έξυπνος από αυτόν. Θα είμαι εντάξει», πρόσθεσε. «Θα μπορούσε να με ‘χτυπήσει’ όσο θέλει, δεν θα είχε αποτέλεσμα μαζί μου. Θα έκανα αντεπίθεση αμέσως».
Ακόμη, ο κ. Ντάιμον, άφησε να εννοηθεί, κατά το «ΑΡ», ότι ο δικός του πλούτος αποκτήθηκε και δεν του τον έδωσε ο πατέρα του. Ενα ακόμη «αγκάθι» για τον κ. Τραμπ, σύμφωνα με το άρθρο, καθώς ο πατέρας του, Φρεντ, του έδωσε 1 εκατ. δολάρια χρηματοδότηση, εκατομμύρια δόθηκαν έναντι της μελλοντικής του κληρονομιάς και ένα μερίδιο από την περιουσία σε real estate που είχε.
Ο πρόεδρος και CEO της JPMorgan Chase & Co. άμεσα ανακάλεσε, επεσήμανε το Bloomberg. Η τράπεζα έστειλε δήλωση από τον κ. Ντάιμον στην οποία ανέφερε:
«Δεν έπρεπε να το πω αυτό. Δεν είμαι υποψήφιος για πρόεδρος. Αποδεικνύει πως δεν θα ήμουν καλός πολιτικός. Απογοητεύομαι επειδή θέλω όλες οι πλευρές να συνεργαστούν για να βοηθήσουν στην επίλυση μεγάλων προβλημάτων».
Ο κ. Ντάιμον, κατά το άρθρο, είναι γνωστός για τις «ωμές» παρεμβάσεις του, ωστόσο αλλάζει απόψεις για τον κ. Τραμπ.
Μετά την ορκωμοσία, είχε πει ότι ο κ. Τραμπ είχε αφυπνίσει τα «ζωώδη ένστικτα» στις ΗΠΑ. Από την άλλη έχει εξάρει την απορρύθμιση στην αγορά και την φορολογική πολιτική.
Ο κ. Ντάιμον υπήρξε μέλος του φόρουμ στρατηγικής και πολιτικής -ένα συμβούλιο Αμερικανών ηγετών επιχειρήσεων- αλλά αυτό διαλύθηκε πέρυσι σε σχέση με την πορεία εθνικιστών στο Σάρλοτβιλ.
Φέτος, ο τραπεζίτης δήλωσε πως η πολιτική της κυβέρνησης να χωρίζει τα παιδιά από τους γονείς στα σύνορα με το Μεξικό ήταν άσπλαχνη. Ο ίδιος έχει ασκήσει κριτική και σε άλλους πολιτικούς, χωρίς να αλλάξει γνώμη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
