 |
|
|  Παρασκευή 14/9
Την παλαιότερη "ζυθοποιία" του κόσμου ανακάλυψαν αρχαιολόγοι μέσα σε ένα σπήλαιο στο Ισραήλ
AFP
Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν στο Ισραήλ μια τοποθεσία όπου πιστεύουν ότι παρασκευαζόταν ένα ποτό παρόμοιο με την μπίρα πριν από περίπου 13.000 χρόνια.
Η "ζυθοποιία" αυτή βρίσκεται στο σπήλαιο του Ρακεφέτ, στα νότια της Χάιφας (βόρειο Ισραήλ). Την εποχή του Νατούφιου Πολιτισμού (12.500-10.000 π.Χ., περίοδος που σηματοδοτείται από την εμφάνιση μόνιμων κοινοτήτων καλλιεργητών στη Μέση Ανατολή) το σπήλαιο αυτό ήταν νεκροταφείο για άνδρες και γυναίκες. Οι αρχαιολόγοι εικάζουν ότι το "ποτό" χρησίμευε για σπονδές.
"Αν δεν κάνουμε λάθος, έχουμε να κάνουμε με το παλαιότερο εργαστήριο παραγωγής αλκοόλ στον κόσμο" είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Ντάνι Ναντέλ, καθηγητής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Χάιφας και εκ των συγγραφέων ενός άρθρου που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση "Journal of Archaeological Science: Reports".
"Ξέρουμε τι έκαναν οι Νατούφιοι σε αυτό το σπήλαιο. Έθαβαν κάποιους από τους νεκρούς τους σε ένα πλάτωμα καλυμμένο με λουλούδια και φυτά και παρασκεύαζαν κατά τα φαινόμενα ένα υγρό που έμοιαζε με σούπα. Στην πραγματικότητα ήταν ένα αλκοολούχο ποτό", εξήγησε.
Το ποτό αυτό διέφερε αρκετά από τη σημερινή μπίρα, δεν είχε τόση περιεκτικότητα σε αλκοόλ, όμως προερχόταν από ζύμωση.
Μέχρι σήμερα οι αρχαιολόγοι έχουν εντοπίσει τρεις μικρές εστίες, βάθους 40-60 εκατοστών, σκαλισμένες στον βράχο. Στις δύο από αυτές αποθήκευαν τα σιτηρά και στην τρίτη έκαναν τη ζύμωση. Το σημείο όπου βρίσκονται αυτές οι τρύπες τους οδήγησε στο συμπέρασμα ότι η παραγωγή του ποτού συνδεόταν κατά πάσα πιθανότητα με "τελετές ή άλλες κοινωνικές δραστηριότητες", είπε ο Ναντέλ.
Οι Νατούφιοι αποτελούν τον σύνδεσμο μεταξύ της παλαιολιθικής και της νεολιθικής εποχής και το πέρασμα από τον τρόπο ζωής των κυνηγών-τροφοσυλλεκτών στις μόνιμα εγκατεστημένες κοινότητες των γεωργών της ανατολικής Μεσογείου. Οι άνθρωποι αυτοί "ήταν οι τελευταίοι που ζούσαν με διαφορετικό τρόπο από εκείνον των κατοίκων των χωριών που γνωρίζουμε", εξήγησε ο Ντάνι Ναντέλ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
