 |
|
|  Τρίτη 18/9
Δύο μαυροι Αμερικάνοι καλαθοσφαιριστές μαχαιρώθηκαν στην Ρουμανία
Για ρατσιστική επίθεση μιλά ένας από τους
Romania journal,Antena 3,AFP
Ένας από τους δύο Αμερικανούς καλαθοσφαιριστές που μαχαιρώθηκαν τα ξημερώματα του Σαββάτου προς Κυριακή σε μια παμπ στην πόλη Βραΐλα στην νοτιοανατολική Ρουμανία, έκανε λόγο για μια ρατσιστική επίθεση.
«Γίναμε στόχος επειδή είμαστε μαύροι», είπε από το κρεβάτι του νοσοκομείου, όπου νοσηλεύεται, ο Τζόζεφ Μακέιν στο ρουμανικό τηλεοπτικό δίκτυο Antena 3, αναφερόμενος στον δράστη της επίθεσης, μιλώντας για επίθεση «μισαλλοδοξίας».
Ο 24χρονος Μακέιν και ο 25χρονος Ντάρελ Μπόουι δέχθηκαν επίθεση με μαχαίρι το Σάββατο το βράδυ καθώς καθόντουσαν με αρκετούς συμπαίκτες τους σε μια αυλή μιας παμπ στο κέντρο της πόλης Βραΐλα. Τον περασμένο μήνα υπέγραψαν συμβόλαιο με την ομάδα ACS Cuza Sport, που αγωνίζεται στην πρώτη κατηγορία του πρωταθλήματος μπάσκετ της χώρας.
Ο ενημερωτικός ιστότοπος Romania journal τόνισε ότι η επίθεση έγινε στις 2 περίπου τα ξημερώματα του Σαββάτου προς Κυριακή όταν οι δύο Αμερικανοί είχαν μια διένεξη με άλλα άτομα που οδήγησε σε με χειροδικία.
Μεταφέρθηκαν εσπευσμένα στο νοσοκομείο και υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση για τραύματα που έφεραν στην κοιλιακή χώρα και στο θώρακα, καθώς και για διάτρηση πνεύμονα στην περίπτωση του Μπόουι.
Σύμφωνα με τον Romania journal, η κατάσταση της υγείας του Μπόουι κρίνεται σοβαρή.
Ενας 40χρονος,που θεωρείται ύποπτος, προφυλακίστηκε , ανέφερε ο εισαγγελέας.
Ο άνδρας αυτός, που υποστηρίζει ότι είναι αθώος, είναι, σύμφωνα με τοπικά μέσα ενημέρωσης γνωστός για πράξεις βίας. Εξέτισε επτά χρόνια φυλάκισης για βιασμό και εκπόρνευσης γυναικών στην Ισπανία.
Το 2011, ο 23χρονος Αμερικανός μπασκετμπολίστας Σάνσι Χάρντι, που έπαιζε για την ρουμανική ομάδα CSS Giurgiu, πέθανε έπειτα από επίθεση σε έναν καβγά σε ένα νυχτερινό κέντρο. Ο δράστης της δολοφονίας του καταδικάστηκε το 2013 σε επτά χρόνια κάθειρξη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
