 |
|
|  Παρασκευή 21/9
Το σκληρό πρόσωπο τής ζωής..
Ρωσίδα πουλά το μόλις 9 ημερών μωρό της για ...38 ευρώ!!
Bild,protothema.gr
H γερμανική εφημερίδα «Bild» αναφέρει οτι η Επιτροπή Έρευνας της Ρωσίας ανέβασε στο Ιντερνέτ βίντεο που αποκαλύπτει το απάνθρωπο πρόσωπο της φτώχειας. Πού μπορεί να φθάσει μία άνεργη μητέρα που δεν μπορεί να αναθρέψει το μωρό της;
Στην συγκεκριμένη περίπτωση γίνεται λόγος για γυναίκα που είναι 25 ετών, άνεργη ,ζωγράφος και το όνομα της είναι Ίνα Π. Όπως αποκαλύπτει η κάμερα ασφαλείας στο σιδηροδρομικό σταθμό του Ομσκ στη Σιβηρίας, η μητέρα αποχωρίζεται το μωρό της δίνοντας του ένα τελευταίο φιλί .Το δίνει σε μία άγνωστη γυναίκα και παίρνει το ποσό των 38 ευρώ.
«Η νεαρή μητέρα πούλησε το μωρό της σε μία γυναίκα που δεν γνώριζε, έναντι 38 ευρώ», όπως ανέφερε η ρωσική αστυνομία.
Η γυναίκα που ήθελε να «αγοράσει» το μωρό ήταν μία 43χρονη δασκάλα.
«Η Ναταλία Ζ. ταξίδεψε 3.200 χιλιόμετρα από την Αγία Πετρούπολη για να παραλάβει το μωρό στο αεροδρόμιο του Ομσκ», ανακοίνωσε η ρωσική αστυνομία.
Οι δύο γυναίκες γνωρίστηκαν στο Διαδίκτυο.Η δασκάλα ήθελε να αποκτήσει ένα μωρό και μέσω του διαδικτύου ζητούσε τη βοήθεια των χρηστών.
«Ο σύζυγός μου και εγώ θα θέλαμε πάρα πολύ να έχουμε ένα μωρό έως τριών μηνών...Στείλτε μου μήνυμα για περισσότερες λεπτομέρειες. Να είναι κορίτσι, παρακαλώ βοηθήστε», έγραφε σε αγγελία.
Η Ίνα που είχε μία ευκαιριακή σχέση ήθελε να την «βοηθήσει». Επειδή δεν είχε χρήματα έδωσε το παιδί της για «υιοθεσία».
Όπως είπε η Ίνα στη ρωσική αστυνομία, η μητέρα της και η αδελφή της δεν ήθελαν το μωρό. «Η μητέρα μου με απείλησε και είπε:« Εάν κρατήσεις το μωρό, απλά δεν θα έρθεις στο σπίτι».
Ο φίλος της ήξερε για την εγκυμοσύνη αλλά δεν ήθελε να την βοηθήσει.
Οι δύο γυναίκες βρίσκονται αντιμέτωπες με ποινή φυλάκισης έως δέκα έτη ενώ το μωρό της Ίνα θα καταλήξει πιθανότατα σε ορφανοτροφείο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
