 |
|
|  Κυριακή 23/9
"Το κρέας είναι φόνος"-Κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας από ακτιβιστές βίγκαν μπροστά από κρεοπωλεία στην Γαλλία
AFP
Ακτιβιστές βίγκαν οργάνωσαν χθες κινητοποιήσεις, που πραγματοποιήθηκαν σε ειρηνικό κλίμα, μπροστά από κρεοπωλεία στη Γαλλία για να καταγγείλουν τη «ζωοκτονία» που αντιπροσωπεύουν, σύμφωνα με τους ίδιους, η εκτροφή, το εμπόριο και η κατανάλωση κρέατος κι ενώ τους τελευταίους μήνες τα περιστατικά πρόκλησης καταστροφών σε βιτρίνες κρεοπωλείων εντείνονται.
Το κίνημα "Boucherie Abolition", που οργάνωσε τις εκδηλώσεις μαζί με άλλες οργανώσεις όπως το 269 Life France, καταγγέλλει το «ζωοφαγικό σύστημα». Οι ακτιβιστές αντιτίθενται σε οποιαδήποτε ιεραρχία μεταξύ των ειδών, ιδίως μεταξύ του ανθρώπου και των ζώων.
Στο 18ο διαμέρισμα στο Παρίσι, ο Βενσάν Ομπρί και η Αλιζέ Ντενί, μέλη του κινήματος "Boucherie Abolition" έφεραν ένα νεκρό γουρουνάκι το οποίο άφησαν μπροστά από κρεοπωλεία για λίγα λεπτά με στόχο να καταγγείλουν αυτά τα καταστήματα που «πωλούν δολοφονίες».
«Το να διαμελίζει κανείς ένα πτώμα, δεν είναι επάγγελμα» φώναζε η Αλιζέ Ντενί.
Περίπου 30 παρόμοιες κινητοποιήσεις έλαβαν χώρα, σύμφωνα με τους διοργανωτές, και σε άλλες πόλεις της Γαλλίας, ιδίως στην Τουλούζη.
Υπό τον φόβο να σημειωθούν επεισόδια στο πλαίσιο της ημέρας διαμαρτυρίας, ο πρόεδρος των κρεοπωλών της Βόρειας Γαλλίας απευθύνθηκε σε ιδιωτική εταιρεία security για να προστατεύσει τους συναδέλφους του, καθώς πολλά καταστήματα έχουν υποστεί βανδαλισμούς τους τελευταίους μήνες.
Πρόσφατα έξι άνθρωποι συνελήφθησαν στο πλαίσιο έρευνας για βανδαλισμούς εναντίον εννέα καταστημάτων, μεταξύ των οποίων και κρεοπωλεία, στην περιφέρεια της Λίλης από βίγκαν.
«Με ποιο δικαίωμα επιτρέπουμε να γεννηθεί κανείς με στόχο να πεθάνει;» διερωτήθηκε η ακτιβίστρια του "Boucherie Abolition" μπροστά από τη βιτρίνα ενός κρεοπωλείου, κρατώντας το νεκρό γουρουνάκι στα χέρια της.
Η ένταση ανέβηκε προς στιγμή, όταν ο ιδιοκτήτης βγήκε από το κατάστημα βρίζοντας τους ακτιβιστές.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
