 |
|
|  Τρίτη 25/9
Αγωνία στην Κύπρο
Απαγωγή δύο 11χρονων αγοριών στη Λάρνακα
ΛΕΥΚΩΣΙΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/΄Αρης Βικέτος
Δύο εντεκάχρονοι μαθητές του δημοτικού σχολείου Καμάρων στη Λάρνακα, ο Θεμιστοκλής Ντόγκλης και ο Φίλιππος Σταματάκης, απήχθησαν νωρίς το πρωί, πριν την έναρξη των μαθημάτων και αγνοούνται. Οι γονείς των παιδιών είναι από την Ελλάδα και συνδέονται φιλικά μεταξύ τους.
Σύμφωνα με πληροφορίες από την Αστυνομία, η οποία έχει σημάνει συναγερμό, οι δύο μαθητές άφησαν τις τσάντες τους εντός της τάξης τους και έπαιζαν στην αυλή του σχολείου. Ένας άνδρας φέρεται να ζήτησε βοήθεια από παιδιά έξω από το σχολείο για να βάλει ορισμένα πράγματα στο αυτοκίνητό του και, όταν χτύπησε το κουδούνι, διαπιστώθηκε ότι έλειπαν τα δύο παιδιά. Η Αστυνομία ειδοποιήθηκε άμεσα και έχουν στηθεί δυο κέντρα διαχείρισης της κατάστασης, ενώ έχουν ειδοποιηθεί οι λιμενικές Αρχές, τα αεροδρόμια και λαμβάνονται μέτρα και στη «νεκρή ζώνη». Στο σχολείο βρίσκονται και οι γονείς των μαθητών, αλλά και ψυχολόγοι.
Ο υπουργός Παιδείας, Κώστας Χαμπιούρης, μίλησε ήδη με τον υπουργό Δικαιοσύνης, Ιωνά Νικόλαου, ο οποίος μετέβη στη Λάρνακα. Από την πρώτη στιγμή ο δήμαρχος Λάρνακας Ανδρέας Βύρας βρίσκεται σε επαφή με τον αστυνομικό διευθυντή Λάρνακας. Το προσωπικό του δήμου Λάρνακας έχει ενημερωθεί λεπτομερώς για το περιστατικό, ενώ έχουν δοθεί οδηγίες στα συνεργεία καθαριότητας του δήμου και το υγειονομείο, ώστε να προχωρήσουν σε περιπολίες αναζήτησης των ανηλίκων και του δράστη.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο άντρας έχει ηλικία μεταξύ 50-60 ετών, ύψους 1,70 - 1,75μ, περίπου 100 κιλών, με μούσι. Φορούσε μαύρη κοντομάνικη φανέλα με μοτίβο στο μπροστινό μέρος με έντονα χρώματα, γιλέκο σκούρου χρώματος, παντελόνι μακρύ σκούρο, καπέλο τύπου μπερέ χρώματος σκούρου. Το δεξί του χέρι είναι πρόχειρα δεμένο με γάζα. Φαίνεται να διακινείται με σαλούν αυτοκίνητο, χρώματος γκρίζου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
