 |
|
|  Τετάρτη 26/9
Αίσιο τέλος στην απαγωγή δύο παιδιών στην Κύπρο
Eντοπίσθηκαν τα δύο 11 χρονα που, σύμφωνα με μαρτυρία, έμοιαζαν να είναι ναρκωμένα -Συνελήφθη ο δράστης ,ενω πιθανό κίνητρο να ήταν τα λύτρα
ΛΕΥΚΩΣΙΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/΄Αρης Βικέτος
Μετά από αγωνία οκτώ ωρών εντοπίστηκαν τα δύο 11χρονα παιδιά , που είχαν απαχθεί το πρωί από το Δημοτικό Σχολείο Καμάρων, στην Λάρνακα και συνελήφθη ο απαγωγέας. Τα παιδιά είναι ο Θεμιστοκλής Ντόγκλης και ο Φίλιππος Σταματάκης, με καταγωγή από την Ελλάδα. Ο πατέρας του ενός παιδιού είναι γιατρός στο νοσοκομείο Λάρνακας και η μητέρα του άλλου αγοριού είναι νοσηλεύτρια στο ίδιο νοσοκομείο.
Ο υπουργός Δημοσίας Τάξεως, Ιωνάς Νικολάου, δήλωσε ότι πιθανό κίνητρο του δράστη να ήταν τα λύτρα.
Η Αστυνομία ειδοποιήθηκε από πολίτη, ο οποίος ανέφερε ότι ο αδερφός του τον ενημέρωσε πως τα χαρακτηριστικά του δράστη, όπως τα έδωσε στη δημοσιότητα η Αστυνομία προσομοίαζαν με έναν γείτονα.
Επιπλέον, του είπε ότι είδε τον φερόμενο δράστη να αλλάζει πινακίδες στο αυτοκίνητό του τις τελευταίες μέρες. Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο, έμοιαζε με τις περιγραφές που είχαν δοθεί από την Αστυνομία. Ο δράστης και τα δύο παιδιά εντοπίστηκαν σε πολυκατοικία κοντά στο σχολείο.
Δύο αστυνομικοί εισήλθαν στο διαμέρισμα, όπου βρήκαν το δράστη με τα δύο παιδιά.
Τόσο ο δράστης όσο και τα δύο παιδιά έμοιαζαν ναρκωμένοι. Τα παιδιά απομακρύνθηκαν από τον έναν αστυνομικό και ο δεύτερος έμεινε στο διαμέρισμα με το δράστη, ο οποίος καθόταν απαθής στον καναπέ και δεν αντιδρούσε. Τα δύο παιδιά φαίνεται να είναι καλά στην υγεία τους, ωστόσο, για προληπτικούς λόγους μεταφέρθηκαν αρχικά, στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας, και αναμένεται πιθανώς να σταλούν στο Μακάρειο Νοσοκομείο, για πιο εξειδικευμένες εξετάσεις.
Ο δράστης φέρεται να είναι 35 ετών, κυπριακής υπηκοότητας.
Ο πρόεδρος Αναστασιάδης έδωσε συγχαρητήρια στους πολίτες, στην Αστυνομία Κύπρου, σε όλες τις Αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας, που συνέβαλαν στον εντοπισμό των δύο ανηλίκων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
