 |
|
|  Παρασκευή 28/9
Πλάγιασε με 6.000 γυναίκες και πέθανε κάνοντας σεξ με 23χρονη τουρίστρια...
Ο διασημότερος καζανόβας της Ιταλίας έφυγε από τη ζωή προδομένος από την καρδιά του
L'Espresso,BILD,flashnews.gr
Ο γνωστότερος πλεϊμπόι της Ιταλίας ήταν πια ένας άντρας 63 ετών που του είχαν κολλήσει το παρατσούκλι «Ρωμαίος του Ρίμινι» εδώ και δεκαετίες.
Ο λόγος για τον Maurizio Zanfanti, που είχε κοιμηθεί με 6.000 γυναίκες από τη δεκαετία του 1970 και μετά, όταν έγινε γνωστός προωθώντας κλαμπ και μεγάλη ζωή.
Την Τρίτη το βράδυ όμως, όπως μεταδίδουν τα ιταλικά μέσα, την ώρα που διασκέδαζε μια τουρίστρια από την Ανατολική Ευρώπη στην οικία του υπέστη ανακοπή καρδιάς.
Η σοκαρισμένη γυναίκα κάλεσε τις πρώτες βοήθειες, αν και ήταν αργά. Όσοι τον ήξεραν πάντως λένε πως έτσι ακριβώς ονειρευόταν να φύγει από τη ζωή.
Ο Zanfanti ξεκίνησε την καριέρα του ως πλεϊμπόι από την τρυφερή ηλικία των 17, πιάνοντας δουλειά σε ένα γνωστό κλαμπ του καιρού. Κι αυτή ακριβώς ήταν η θέση του, του «κράχτη», να φλερτάρει δηλαδή γυναίκες στον δρόμο δελεάζοντάς τες να μπουν στο νυχτερινό κέντρο.
Ο ίδιος έλεγε μάλιστα πως σε ένα μέσο καλοκαίρι πλάγιαζε με περισσότερες από 200 τουρίστριες, ενώ τους κρύους μήνες ξεχειμώνιαζε στις σκανδιναβικές χώρες, δουλεύοντας για ταξιδιωτικά πρακτορεία.
Λέγεται μάλιστα πως στη Σουηδία ήταν τόσο γνωστός που κάποιες από τις περιστασιακές ερωμένες του στη χώρα έστησαν κάποια στιγμή ένα κέρινο ομοίωμά του σε μια σουηδική πόλη. Το 1986 η ιταλική εφημερίδα «L'Espresso» τον αποκάλεσε «τον πιο πετυχημένο εραστή της Ιταλίας».
Ο ίδιος πάντως είχε δηλώσει το 2014 στη γερμανική «BILD» πως είχε αποσυρθεί από το σπορ: «Στα 59 μου, είμαι πια πολύ μεγάλος για τέτοια». Δεν ήταν, όπως αποδείχθηκε…
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
