 |
|
|  Δευτέρα 1/10
΄Αρθρο
ΚΑΤΙ ΗΞΕΡΕ Ο ΤΟΣΚΑΣ!
————————————
«Κλέφτες» στο αρχαίο
θέατρο; Κάντε
...ότι κοιμόσαστε!
Γράφει ο Δημοσιογράφος,Χρήστος Τσαντήλας
Λάρισα
ΧΑΡΑΜΑΤΑ να σου χτυπάνε το κουδούνι για κακό θε νάναι... Ανοίγω την πόρτα και κάποια άγνωστη φάτσα στην χαραμάδα:
Χάνς Στρόιμπεργκ κύριε. Ο καινούργιος ιδιοκτήτης.
Ιδιοκτήτης; Πού ιδιοκτήτης δεν καταλαβαίνω.
Του σπιτιού κύριε. Δεν είναι πια δικό σας. Θα σας δώσω μια βδομάδα να το εγκαταλείψετε.
ΚΑΠΩΣ έτσι τον θυμάμαι. Σαν να το ζούσα στ´αλήθεια, με πέταξε από το κρεβάτι ο εφιάλτης εκείνης της βραδιάς. Όνειρο ήταν λέω, άει στο καλό, κατατρόμαξα...
ΣΤΗΝ τηλεόραση προηγουμένως με είχε σοκάρει η αποκάλυψη του Λαρισαίου βουλευτή Κώστα Μπαργιώτα, ότι το υπερταμείο απόκτησε μαζί με το αρχαίο θέατρο και καμία εκατοστή κινητά και ακίνητα «φιλέτα» στην πόλη. Έτσι στα μουλωχτά. Χωρίς αγοραπωλησία, διχως δημοσιότητα, πλειστηριασμούς χωρίς δηλαδή τον σχετικό «σαματά». Ούτε ο δήμαρχος δεν γνώριζε. Κανείς! Ύστερα έμαθα ότι πουλήσαμε στους δανειστες και τον Λευκό τον Πύργο στη Θεσσαλονίκη. Και την Κνωσσό στην Κρήτη. Και δεν ξέρω και γω πόση ακόμα δημόσια περιουσία «σκοτώσανε» κυριολεκτικά. Θυμάμαι που το είπα πριν πέσω να κοιμηθώ: Ορε γυναίκα, λες καμιά μέρα να ξυπνήσουμε χωρίς σπίτι; Να το βρούμε στο υπερταμείο;
ΕΙΝΑΙ αλήθεια, δεν υπάρχει προηγούμενο σε τούτη τη χώρα να συμβαίνουν τόσα και τόσο απίστευτα και συγκλονιστικά πράγματα και κανείς να μην παίρνει χαμπάρι. Ούτε ακόμα κι αυτοί που τα υπέγραψαν κατάλαβαν καλά καλά τι ακριβώς έκαναν. Τα μνημόνια, λένε, είναι ένα δωμάτιο χαρτιά. Χιλιάδες σελίδες. Αμφιβάλω αν τα διάβασαν και αυτοί που τα υπέγραψαν. Δυστυχώς τόσο τραγική και διαλυμένη είναι η κατάσταση στην χώρα μας που δεν εξηγείται διαφορετικά πώς Ελλήνων χέρια υπέγραψαν την παραχώρηση έστω και την εκμετάλλευση των αρχαιοτήτων μας. Νοίκιασαν την ιστορία μας! Σκέφτεστε πόσες δεκαετίες χρειάστηκαν να αποκαλύψουμε το δικό μας αρχαίο θέατρο, που ακόμα δεν καρπωθήκαμε την αξιοποίηση του; Πώς γίνεται με μια υπογραφή αμέσως να περιέρχεται σε ξένα χέρια; Για το αρχαίο θέατρο μιλάμε. Δεν είναι κανένα διαμέρισμα ή χωραφάκι! Το διανοείται κανείς;
ΕΝΤΥΠΩΣΗ πάντως δεν μου προκάλεσε το ίδιο το γεγονός της παραχώρησης δημόσιας περιουσίας για έναν ολόκληρο αιώνα (!) στο υπερταμείο. Τόσα και τόσα απίστευτα που συνέβησαν στην ζωή μας από την ψήφιση των μνημονίων, κανέναν πλέον δεν εκπλήσουν. Αγανάκτηση και ανησυχία μου προκάλεσε άλλο γεγονός. Η θλιβερή πραγματικότητα ότι, τόσο καιρό ήταν υποθηκευμένο το αρχαίο θέατρο και δεκάδες ακίνητα στην πόλη μου και καμμία υπηρεσία κρατική ή αυτοδιοικητική δεν πήρε ... χαμπάρι, μέχρι την αποκάλυψη του βουλευτή. Αφού το είπε και ο Τόσκας άλλωστε. Αν μπουν να σας κλέψουν κάντε ότι κοιμόσαστε!
Υ.Γ: Εκείνο το πρωί εγώ του την έκλεισα στα μούτρα την πόρτα του γερμαναρά του Χάνς. Έστω και στο όνειρο. Κάτι που όφειλαν να πράξουν οι υπουργοί που διαπραγματεύτηκαν το ξεπούλημα της χώρας. Όλοι τους. Και τούτοι και οι προηγούμενοι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
