 |
|
|  Tρίτη 3/10
Αναβιώνει στη Βαγδάτη, μετά από χρόνια πολέμου, η θρυλική οδός Al-Mutanabi...
... τόπος συνάντησης των φίλων του βιβλίου και των διανοουμένων
Hihnua
Ο δρόμος Al-Mutanabi είναι ένα μοναδικό πολιτιστικό μέρος στο κέντρο της Βαγδάτης, το οποίο αναβιώνει στην ιρακινή πρωτεύουσα μετά από πολλά χρόνια ανασφάλειας και οικονομικών κρίσεων.
Η παραδοσιακή εμβληματική τοποθεσία της οδού Al-Mutanabi έχει ιστορία εκατοντάδων ετών, τον τελευταίο όμως αιώνα ο δρόμος μετατράπηκε σε τόπο συγκέντρωσης των διανοούμενων της Βαγδάτης. Ο δρόμος είναι το ιστορικό κέντρο του βιβλίου, γεμάτος με εκδοτικούς οίκους, βιβλιοπωλεία και δεκάδες υπαίθριους πάγκους βιβλίων. Τα Σαββατοκύριακα μετατρέπεται σε μία πολύβουη αγορά βιβλίων. Πήρε το όνομά του από τον κλασικό Ιρακινό ποιητή του 10ου αιώνα Al-Mutanabi και θεωρείται η καρδιά και η ψυχή της γνώσης και της πνευματικής κοινότητας της Βαγδάτης.
Η περιοχή αυτή είναι μία από τις σπάνιες στην πρωτεύουσα του Ιράκ όπου σπουδαστές, ερευνητές, μαθητές, βιβλιόφιλοι και διανοούμενοι μπορούν να βρουν ξένα βιβλία και περιοδικά, κυρίως αγγλικά. Ο 50χρονος Αλί αλ-Σααντί παλαιός και τακτικός επισκέπτης του Al - Mutanabi συνήθως έρχεται εδώ για να αποκτήσει διάφορα είδη βιβλίων και να συναντήσει μερικούς διανοούμενους, εκείνους που διαμορφωνουν την κοινή γνώμη και κάποιους καλλιτέχνες καθώς, όπως λέει, αυτός ο δρόμος φέρνει κοντά πολιτισμούς διαφορετικών ιρακινών ομάδων.
Εκτός από την αγορά βιβλίων στην περιοχή διεξάγονται πολιτικά και πολιτιστικά συμπόσια με διάφορα θέματα. Κάποιοι που επισκέπτονται την Al - Mutanabi, κυρίως την Παρασκευή, δεν ενδιαφέρονται τόσο για την αγορά βιβλίων, όσο το να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις που διοργανώνονται. Αυτές οι εκδηλώσεις, λέει ο Σααντί, δίνουν την ευκαιρία στο ακροατήριο να συζητήσει πρόσωπο με πρόσωπο με ελίτ και πολύ μορφωμένους ανθρώπους.
Το Μάρτιο του 2007 σημειώθηκε μία βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας από την οποία περίπου 26 άνθρωποι σκοτώθηκαν και πάνω από 50 τραυματίσθηκαν, ενώ κάηκαν πολλά βιβλιοπωλεία και καταστράφηκαν πάγκοι με βιβλία.
Κάθε Παρασκευή η Al - Mutanabi μοιάζει περισσότερο με φεστιβάλ, καθώς καταφθάνουν εκατοντάδες άνθρωποι από τις επαρχίες της Βαγδάτης και από άλλες ιρακινές επαρχίες, ενώ πολλοί επισκέπτονται παλιά βιβλιοπωλεία ψάχνοντας για σπάνια βιβλία που μόνο εκεί μπορούν να βρουν.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
