Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Tετάρτη 3/10

Eδώ Αυστραλία

Eνας από τους πλέον ένθερμους άθεους πολιτικούς της χώρας αποφάσισε να βαπτισθεί σε ηλικία...85 ετών!!



neoskosmos.com

Εκτός από το ότι ήταν ο δεύτερος μακροβιότερος γενικός κυβερνήτης της Αυστραλίας και ο υπουργός που έβαλε τα θεμέλια για το Εθνικό Σύστημα Υγείας Medicare, ο Bill Hayden είναι, πιθανότατα, πιο γνωστός ως ένας από τους πλέον ένθερμους άθεους πολιτικούς της χώρας, στον οποίο λόγω του ότι ποτέ του δεν σταμάτησε να το διαδίδει, ο Gough Whitlam του είχε πει ότι όσο και αν αντιστέκεται στο τέλος «η Καθολική εκκλησία θα σε νικήσει». Και έτσι έγινε. Ο άθεος Hayden πριν από λίγες μέρες και σε ηλικία 85 ετών αποφάσισε να βαφτιστεί. «Ο πατέρας μου ήταν βαθιά αντιθρησκευόμενο άτομο και νομίζω ότι αυτό με επηρέασε» δήλωσε ο Hayden, προσπαθώντας να εξηγήσει τους λόγους πίσω από το ότι ήταν άθεος. «Θυμάμαι ότι είχα δει μία ταινία για το Βατικανό μία φορά και όταν είδα τα χρυσά αγάλματα μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Είπα ότι θα έπρεπε να τα ξηλώσουν, να τα λιώσουν και να μοιράσουν τα χρήματα στους φτωχούς». Η αντιπάθειά του προς την Εκκλησία δοκιμάστηκε όταν ο ίδιος και η σύζυγός του Dallas, έχασαν την μεγαλύτερη τους κόρη, μόλις πέντε ετών, σε τροχαίο το 1966. Παρά το γεγονός ότι ήρθε πολύ κοντά στην Εκκλησία χάρη σε έναν ευγενέστατο ιερέα, ο Hayden είχε πει τότε ότι όσο και αν προσπάθησε δεν μπόρεσε να βρει παρηγοριά στην προσευχή. «Ανησυχούσα αν το έκανα ότι θα ήταν ανέντιμο, έπρεπε να είμαι ειλικρινής» είπε μετά την βάπτισή του προχθές. Από τότε που έχασε την κόρη του παρέμεινε πιστός στον αθεϊσμό του έως πριν από περίπου τέσσερα χρόνια όταν πέρασε επτά μήνες στο νοσοκομείο μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο, γεγονός που του έδωσε αρκετό χρόνο να σκεφτεί τα της πνευματικότητάς του. «Μην νομίζετε ότι ήμουν άθεος τυχαία, είχα καταλήξει σε αυτήν την θέση αφού το είχα σκεφτεί πολύ και ακόμα έχω τις απορίες μου» δήλωσε προχθές εξηγώντας το πώς και το γιατί για τα βαφτίσια του. Η μεγαλύτερη επιρροή ή έμπνευση για τη μετατροπή του σε Χριστιανό ήρθε από την μοναχή Angela Mary Doyle, διοικητικό στέλεχος του νοσοκομείου Mater του Brisbane επί 23 χρόνια τώρα, την οποία, εντούτοις, ο Hayden γνωρίζει για πάνω από 40 χρόνια. Και οι δύο τους, ο καθένας από το πόστο που είχε επιλέξει να υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο, μοιράζονταν τις ίδιες αξίες και στόχους, προσφέροντας και βοηθώντας τους ανθρώπους που είχαν ανάγκη και κοινωνική στήριξη. «Άσχετο από το ότι ήταν άθεος, ήταν ένας πολύ έντιμος άνθρωπος, γι’ αυτό ήμουν στο πλευρό του» λέει σήμερα η μοναχή Doyle. «Κάναμε πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να μας βάλουν σε μεγάλους μπελάδες όπως, για παράδειγμα βοηθώντας τους ανθρώπους που έπασχαν από AIDS. Ο τότε πρωθυπουργός δήλωσε της χώρας είχε εξαγγείλει ότι κανείς δεν πρέπει να τους βοηθήσει, αλλά δεν ήταν δυνατό να παραμελήσουμε τους ανθρώπους που είχαν ανάγκη για να εξασφαλίσουμε εμείς τη δική μας θέση» ανέφερε η μοναχή προσθέτοντας ότι ήταν αυτή που του έδωσε την ιδέα να βαπτιστεί. «Ήταν φυσικό επακόλουθο της καλοσύνης με την οποία είχε ζήσει στη ζωή του» ανέφερε η μοναχή. Και η μεγάλη στιγμή στην πνευματική ζωή του Hayden ήρθε πριν από περίπου ένα μήνα. «Ένοιωσα κατάνυξη. Πιστεύω ότι ο Ιησούς ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, που υπέφερε για τις αδυναμίες μας και ο Χριστιανισμός είναι μια θρησκεία αγάπης, δεν θα μπορούσα να ζητήσω κάτι παραπάνω» είπε ο Hayden περιγράφοντας την μετάβασή του στη ρεσεψιόν του παράδεισου.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία