 |
|
|  Τετάρτη 10/10
Ο υφυπουργός Εξωτερικών τής Ινδίας κατηγορείται για σεξουαλική παρενόχληση απο πολλές γυναίκες,δημοσιογράφους και μη...
AFP-Reuters
Στο μάτι του κυκλώνα έχει βρεθεί ένας υπουργός της κυβέρνησης του Ινδού πρωθυπουργού Ναρέντρα Μόντι, ο οποίος κατηγορείται για σεξουαλική παρενόχληση από πολλές γυναίκες που μίλησαν για τα όσα βίωσαν σε ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης, στο πλαίσιο του κινήματος #MeToo.
Ο βετεράνος δημοσιογράφος και σήμερα υφυπουργός Εξωτερικών της Ινδίας, Μ.Τζ. Άκμπαρ, κατηγορείται ότι έκανε ανάρμοστες προτάσεις σε νεαρές επίδοξες δημοσιογράφους, όταν εκείνες βρίσκονταν στην αρχή της καριέρας τους, σύμφωνα με πολλές μαρτυρίες που αναρτήθηκαν στο Twitter.
Η εκστρατεία #MeToo, που ξεκίνησε πέρσι με αφορμή την υπόθεση του μεγαλοπαραγωγού του Χόλιγουντ Χάρβεϊ Γουάινστιν, δεν είχε αγγίξει μέχρι σήμερα την Ινδία. Τουλάχιστον όχι σε μεγάλο βαθμό, μέχρι τις τελευταίες ημέρες. Σκηνοθέτες, ηθοποιοί, δημοσιογράφοι... Πολλές προσωπικότητες της βιομηχανίας του θεάματος και των μέσων ενημέρωσης έχουν κατηγορηθεί δημοσίως για ανάρμοστη συμπεριφορά απέναντι στις γυναίκες.
Η πρώτη γυναίκα που μίλησε δημοσίως για τον Άκμπαρ ήταν η δημοσιογράφος Πρίγια Ραμάνι. Το βράδυ της Δευτέρας, με ένα μήνυμα στο Twitter, αποκάλυψε ότι ο αρχισυντάκτης στον οποίο είχε αναφερθεί σε ένα άρθρο της πέρσι ήταν ο νυν πολιτικός. Σε εκείνο το κείμενο αναφερόταν στη συνέντευξη που είχε περάσει προκειμένου να προσληφθεί, σε ένα δωμάτιο πολυτελούς ξενοδοχείου του Μουμπάι, όταν ήταν 23 ετών και ο Άκμπαρ 43. "Αποδείχτηκε ότι κυνηγούσατε σαν αρπακτικό με τον ίδιο φαεινό τρόπο με τον οποίο γράφατε (...) Είστε ειδικός στα τηλεφωνήματα, στα άσεμνα μηνύματα (...) Ξέρετε να τσιμπάτε, να χαϊδεύετε στο μάγουλο, να τρίβετε, να αρπάζετε και να επιτίθεστε. Το να μιλά κανείς εναντίον σας συνεπάγεται μέχρι και σήμερα ένα βαρύ τίμημα που πολλές νεαρές γυναίκες δεν μπορούν να το καταβάλουν" ανέφερε, σε ανοιχτή επιστολή της στην ινδική έκδοση του περιοδικού Vogue.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
