 |
|
|  Δευτέρα Ωρα 7.44μμ
----------------------------------------
Ισραήλ
----------------------------------------
Ο Πάπας Φραγκίσκος καταγγέλλει στο Γιαντ Βασέμ την "ανείπωτη τραγωδία" του Ολοκαυτώματος
----------------------------------------
ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ.-(Ξένα Πρακτορεία)
Ο Πάπας Φραγκίσκος μίλησε για την "ανείπωτη τραγωδία" του Ολοκαυτώματος και την "άβυσσο" που αποτέλεσε για την ανθρωπότητα, κατά την επίσκεψή του στο μνημείο του Γιαντ Βασέμ που έχει αναγερθεί για να θυμίζει την εξόντωση έξι εκατομμυρίων εβραίων στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.
"Αδάμ, πού είσαι; Δεν σε αναγνωρίζω πλέον...Όχι, αυτή η άβυσσος δεν μπορεί να είναι μόνο δικό σου έργο, το έργο των χεριών σου, της καρδιάς σου...Ποιος σε διέφθειρε; Ποιος σε παραμόρφωσε...Ω Κύριε, ποτέ πια, ποτέ πια!".
O Κύριος "γνώριζε τον κίνδυνο της ελευθερίας: ήξερε ότι ο γιος του θα μπορούσε να χαθεί...Αλλά ίσως, ούτε ο Πατέρας δεν μπορούσε να φανταστεί μια τέτοια πτώση, μια τέτοια άβυσσο!", δήλωσε ο Φραγκίσκος μέσα στην "Αίθουσα Μνήμης" παρουσία του προέδρου Σιμόν Πέρες , του πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου και των ραβίνων του μνημείου.
Ο Πάπας Φραγκίσκος άναψε τη φλόγα του μνημείου, κατέθεσε ένα στεφάνι με λουλούδια και χαιρέτησε επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος.
Αυτή η "κραυγή" του Θεού "εδώ, απέναντι στην ανείπωτη τραγωδία του Ολοκαυτώματος, ηχεί σαν μια φωνή που χάνεται σε μια άβυσσο χωρίς τέλος", πρόσθεσε.
"Άνθρωπε, ποιος είσαι; Δεν σε αναγνωρίζω πλέον. Τι απέγινες; Για ποια φρίκη υπήρξες ικανός; Τι σε έκανε να πέσεις τόσο χαμηλά; Δεν είναι το χώμα απ' όπου προήλθες. Το χώμα είναι καλό πράγμα, έργο των δικών μου χεριών", πρόσθεσε.
Μετά την άφιξή του στο Ισραήλ χθες το απόγευμα, ο ποντίφικας κατήγγειλε απερίφραστα το Ολοκαύτωμα και τον αντισημιτισμό και απηύθυνε έκκληση για μια εκπαίδευση που υπερνικά τις προκαταλήψεις και διδάσκει το διάλογο.
Οι δηλώσεις του αυτές έγιναν δεκτές με μεγάλη ικανοποίηση στο Ισραήλ, όπου η μνήμη του χριστιανικού αντι-ιουδαϊσμού της Εκκλησίας, η οποία πριν από τη Β' Σύνοδο του Βατικανού (1962-1965) αποκαλούσε τους "εβραίους δόλιους" παραμένει νωπή.
Ο Πάπας Φραγκίσκος στηρίζεται στη συνοδική δήλωση "Nostra Aetate" που εκφράζει το μεγάλο σεβασμό των καθολικών για τους εβραίους. Ο προκάτοχός του Ιωάννης Παύλος Β΄αποκαλούσε τους εβραίους "μεγαλύτερους αδελφούς" και ο Βενέδικτος ΙΣΤ' "πατέρες στην πίστη".
Παράλληλα σήμερα κατά την επίσκεψή του στους αρχιραβίνους της Ιερουσαλήμ, ο Πάπας ευχήθηκε να δει να αυξάνεται το "ενδιαφέρον" των εβραίων και κυρίως των νεότερων "για τη γνώση του χριστιανισμού" στο Ισραήλ και αλλού στον κόσμο.
"Από πλευράς της Καθολικής Εκκλησίας, υπάρχει σίγουρα η πρόθεση να εξεταστεί πλήρως η έννοια των εβραϊκών ριζών στη δική της πίστη. Πιστεύω, με τη βοήθειά σας, να διατηρηθεί και από εβραϊκής πλευράς και αν είναι δυνατόν να αυξηθεί, το ενδιαφέρον για τη γνώση του χριστιανισμού (...) και κυρίως μεταξύ των νέων γενιών", δήλωσε ο ποντίφικας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
