 |
|
|  Παρασκευή 19/10
Die Welt
Πώς ο Ερντογάν θέλει να κερδίσει τα Βαλκάνια αλλά αποτυγχάνει
Die Welt,ΑΠΕ-ΜΠΕ
«Η Τουρκία αναζητά περισσότερη επιρροή στη Nότιο-ανατολική Ευρώπη αλλά, αν και σημείωσε μεγάλη πρόοδο τα προηγούμενα χρόνια, τώρα βρίσκεται σε τέλμα» εκτιμά η γερμανική Die Welt σε άρθρο με τίτλο «Πώς ο Eρντογάν θέλει να κερδίσει τα Βαλκάνια αλλά αποτυγχάνει».
Ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν είχε δηλώσει το 2013 ότι «Η Τουρκία είναι Κόσοβο και το Κόσοβο είναι Τουρκία». Ο Eρντογάν αρέσκεται σε αυτού του είδους της δηλώσεις, όπως: «Πρέπει να είμαστε εκεί που κάποτε ήταν οι πρόγονοι μας». Σε ομιλία του το 2012 για το μέλλον της εξωτερικής πολιτικής του, είχε αναφέρει ότι «μας κινητοποιεί το πνεύμα της ίδρυσης της οθωμανικής αυτοκρατορίας». Το ίδιο σκέφτεται και σήμερα, επισημαίνει η εφημερίδα, διότι θεωρεί εαυτόν ιδρυτή μιας αυτοκρατορίας.
Αυτό γίνεται περισσότερο αντιληπτό στη Μέση Ανατολή, υπογραμμίζει, αναφέροντας ότι τουρκικά στρατεύματα βρίσκονται στη Συρία, το Ιράκ και το Κατάρ, ενώ το αναβαθμισμένο εξοπλιστικά -τα τελευταία χρόνια- πολεμικό ναυτικό χρησιμοποιείται ως απειλή έναντι της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ. Όμως, ο Eρντογάν θέλει να κερδίσει ως σφαίρες επιρροής και τις κάποτε ευρωπαϊκές κτήσεις της οθωμανικής αυτοκρατορίας στα Βαλκάνια και τη Νοτιο-ανατολική Ευρώπη, όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, όχι με όπλα, αλλά μέσω της πολιτιστικής και θρησκευτικής στήριξης, των σχολείων, των φοιτητικών εστιών, των επενδύσεων και των δανείων. Για το λόγο αυτό, ο όγκος της ροής κονδυλίων προς τις εν λόγω κοινότητες αποκτά οικονομική σημασία για αυτές. Προπάντων όμως αφορά μια συμβολική ‘κατάκτηση’ της χώρας κατά το πρότυπο της οθωμανικής αυτοκρατορίας, σχολιάζει ο αρθρογράφος. Στα Τίρανα, οικοδομείται με έξοδα της Τουρκίας ένα τεράστιο τζαμί, που θα είναι έτοιμο το 2019. Το 2015, η ρουμανική κυβέρνηση υπέγραψε μια παρόμοια συμφωνία με την Άγκυρα για την οικοδόμηση ενός γιγαντιαίου τζαμιού που θα εξυπηρετεί 2.000 πιστούς. Το 2017, η Διεύθυνση για θέματα θρησκείας Diyanet δημοσιοποίησε τα σχέδια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
