Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κυριακή 21/10

Ομογένεια-Αυστραλία

Εντεκάχρονο Ελληνάκι από μικρό στις επιχειρήσεις-Εχει ήδη δική του επιχείρηση,με έδρα τη Μελβούρνη



ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ/neoskosmos.com

Μπορεί να πηγαίνει μόλις στο Year 11 στο σχολείο, όμως ήδη φαίνεται ικανός να διαχειριστεί το μέλλον του. Ο λόγος για τον νεαρό Αριστείδη Τσουλάκο, ο οποίος εδώ και μερικούς μήνες έχει επιχείρηση πώλησης κεριών στη Μελβούρνη. Μάλιστα, όπως φαίνεται από τα όσα λέει , ο Αριστείδης έχει πραγματοποιήσει σημαντική έρευνα σχετικά με τον καλύτερο και λιγότερο επιβλαβή τρόπο δημιουργίας των συγκεκριμένων κεριών: “Αρχικά το Πάσχα προσπάθησα να φτιάξω λαμπάδες αλλά γρήγορα ανακάλυψα αφού κοίταξα λίγο τα διαφορετικά είδη κεριών που χρησιμοποιούνται, ότι δεν είναι φυσικά και ασφαλή. Για παράδειγμα, τα λευκά κεριά ή τα κεριά σόγιας που αγοράζει τυπικά ο κόσμος έχουν δημιουργηθεί από υποπροϊόντα πετρελαίου, τα οποία όταν καίγονται απελευθερώνουν μαύρες τοξίνες στην ατμόσφαιρα. Ανακάλυψα ότι το κερί μέλισσας είναι το πιο γνήσιο, το οποίο μάλιστα όταν καίγεται καθαρίζει τον αέρα. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με προβλήματα αναπνοής, λ.χ. άσθμα που δεν μπορούν να κάψουν συνηθισμένα κεριά”. Ο Αριστείδης εξηγεί λίγο παραπάνω για τις δημιουργίες του: “Πρόκειται για εκατό τοις εκατό χειροποίητη παραγωγή από κερί μέλισσας. Όταν καίγεται, γίνεται ημιδιαφανές με αποτέλεσμα να φωτίζεται ολόκληρο το κερί. Το φιτίλι είναι από βαμβάκι, άρα όλο το κερί αποτελείται από οργανικά στοιχεία”. Παράλληλα, ο Αριστείδης, συνεχίζοντας το σχολείο, δεν παύει να θέτει υψηλούς στόχους για το μέλλον του, ενώ έχει και άλλες ασχολίες: “Θέλω να γίνω αρχιτέκτονας ή σχεδιαστής εσωτερικών χώρων. Επίσης, μου αρέσει να παίζω κιθάρα. Παρακολουθώ μαθήματα στο Πανεπιστήμιο Μελβούρνης ώστε να αποκτήσω δίπλωμα. Μόλις φτάσεις σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο μπορείς να διδάξεις. Παράλληλα, πέρα από το σχολείο κάνω και μαθήματα αρχαίων και μοντέρνων ελληνικών”. Ο Αριστείδης δείχνει και το κοινωνικό του πρόσωπο μέσα από την επιχειρηματική του προσπάθεια, καθώς $4 από τα $35 που κερδίζει από το κάθε κερί διατίθενται σε φιλανθρωπικό σκοπό. Πιο συγκεκριμένα, δωρίζονται στην οργάνωση Paradise 4 Kids, η οποία έχει στόχο να βοηθήσει ανθρώπους σε μερικές από τις πιο φτωχές χώρες του πλανήτη. Όπως τονίζει και ο ίδιος ο νεαρός, πάντως, γνωρίζει ότι η επιχείρηση αυτή ίσως να μην είναι αρκετή να του παρέχει τα προς το ζην κι έτσι έχει σκοπό να την λειτουργεί στον ελεύθερό του χρόνο, τη στιγμή που επιδιώκει ακόμα μεγαλύτερα πράγματα. Σίγουρα αρκετά οργανωμένο μυαλό, ειδικά για τόσο νεαρή ηλικία.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία