 |
|
|  Tρίτη 23/10
Ποιος θέλει να γίνει δισεκατομμυριούχος;
Το τζακπότ της λοταρίας Mega Millions στις ΗΠΑ ,κληρώνει... 1,6 δισ.δολάρια,ποσό που αποτελεί ρεκόρ ολων τών εποχών σε όλο τον κόσμο!!
Reuters,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Με την αγορά λαχείου αξίας δύο δολαρίων, οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, αν η τύχη τού χαμογελάσει πολύ και είναι ο ένας στα 303 εκατομμύρια που θα κερδίσει το τζακπότ του 1,6 δισεκατομμυρίου δολαρίων , το βράδυ της Τρίτης 23 Οκτωβρίου.
Το ποσό αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ για λοταρία τζακπότ καθώς δεν υπήρξαν νικητές που να διεκδικήσουν το ποσό του ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων την Παρασκευή.
Είναι τόσα πολλά χρήματα που, αν ο υπερτυχερός πάρει τα χρήματα εφάπαξ σε μετρητά, συγκεκριμένα σε χαρτονομίσματα των 100 δολαρίων, μπορεί να σχηματίσει έναν στύλο ύψους 975 μέτρων, υψηλότερο από οποιοδήποτε κτίριο στον κόσμο, όπως αναφέρει ο ιστότοπος της λοταρίας.
"Το Mega Millions έχει ήδη εισέλθει σε ιστορικό επίπεδο, αλλά είναι πράγματι εκπληκτικό όταν σκεφθεί κανείς ότι το τζακποτ έχει αγγίξει το παγκόσμιο ρεκόρ όλων των εποχών", δήλωσε ο Γκόρντον Μεντένικα, διευθυντής του Ομίλου Mega Millions σε ανακοίνωση.
Ωστόσο είναι περισσότερο πιθανό να χάσετε τη ζωή σας από καρχαρία παρά να κερδίσετε, καθώς η πιθανότητα να δεχτείτε επίθεση από καρχαρία είναι μία στα 3,7 εκατομμύρια, σύμφωνα με το Διεθνές Μουσείο 'Αγριας Ζωής που εδρεύει στην Τουσόν της Αριζόνας.
Λαχεία πωλήθηκαν σε 44 αμερικανικές Πολιτείες, στην ομοσπονδιακή πρωτεύουσα Ουάσινγκτον και στις Παρθένες Νήσους.
Προ φόρων, η τρέχουσα αξία του τυχερού λαχνού του Mega Millions υπολογίζεται στα 904 εκατομμύρια δολάρια, ποσό μεγαλύτερο από το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν χωρών όπως η Νότια Αφρική, η Κολομβία και η Ελβετία, σύμφωνα με στοιχεία του 2017 από την Παγκόσμια Τράπεζα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
