 |
|
|  Σάββατο 27/10
Ομογένεια-ΗΠΑ
Ζευγάρι Ομογενών συνελήφθη με την κατηγορία οτι κακομεταχειριζόταν την 15χρονη υιοθετημένη κόρη του
WMUR – 9 ,ekirikas.com
Ο Θωμάς και η Ντενίς Ατκοκαΐτη (Thomas & Denise Atkocaitis), 57 ετών και 55 ετών, αντίστοιχα, συνελήφθηκαν στη μικρή κωμόπολη Νιου Μπόστον του Νιου Χαμσάιρ με τις κατηγορίες του περιορισμού, της απαγωγής και της διακινδύνευσης παιδιού.
Το ζεύγος κατηγορείται ότι κρατούσε την κόρη του Ολίβια Ατκοκαΐτη, ηλικίας 15 ετών, στο υπόγειο του σπιτιού μέσα σΆ ένα μικρό δωμάτιο διαστάσεων 8 επί 8 ποδιών χωρίς φυσικό φωτισμό, όπως έγραψε ο αμερικανικός Τύπος του Νιου Χαμσάιρ και μετέδωσε ο τηλεοπτικός Σταθμός WMUR – 9 του Μάντσεστερ Νιου Χαμσάιρ.
Το κορίτσι, το οποίο το έχει υιοθετήσει το ζεύγος Ατκοκαϊτη, επιτρεπόταν να βγει από το μικρό δωμάτιο του υπογείου μόνο για να πάρει φαγητό και να κάνει χρήση της τουαλέτας.
Η Αστυνομία η οποία είναι φειδωλή στο να παράσχει λεπτομέρειες για την υπόθεση διενήργησε έρευνα από τις 5 Σεπτεμβρίου.
Ο αρχηγός της αστυνομίας του Νιου Μπόστον, Τζέιμς Μπρέις, είπε πως «ουσιαστικά η κατηγορία που αποδίδουμε είναι ότι κατακρατούσαν ένα παιδί σΆ ένα μικρό δωμάτιο διαστάσεων 8 επί 8 στο υπόγειο του σπιτιού επί δύο μήνες από τις αρχές Ιουλίου. Το δωμάτιο δεν είχε φωτισμό. Υπήρχε ένα παράθυρο το οποίο ήταν καλυμμένο με δικτυωτό κάλυμμα».
Το ζεύγος Ατκοκαΐτη είναι οι νόμιμοι κηδεμόνες του κοριτσιού, στο οποίο έκαναν σχολικά μαθήματα κατΆ οίκον πριν από τη σύλληψή τους.
Ο αρχηγός της Αστυνομίας είπε πως «ήταν το κορίτσι εκείνο το οποίο ειδοποίησε την Αστυνομία για τις συνθήκες ζωής στο σπίτι και προκλήθηκε η έρευνα και η ανάμειξη της Υπηρεσίας της Πολιτείας για Παιδιά, Νέους και Οικογένειες. Η Αστυνομία δεν έδωσε πληροφορίες πώς το κορίτσι την ειδοποίησε.
Η Αστυνομία είπε ακόμα πως στις 5 Σεπτεμβρίου που ξεκίνησε η έρευνα για το ζεύγος Ατκοκαϊτη, δήλωσαν την εξαφάνιση του 15χρονου κοριτσιού, το οποίο βρέθηκε ασφαλές την επόμενη μέρα και παρέμεινε υπό την προστασία της Αστυνομίας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
