 |
|
|  Κυριακή 28/10
Εδώ Αυστραλία
Οι Αυστραλοί διαδήλωσαν, στο Σίδνεϊ και την Μελβούρνη,ζητώντας το τέλος των κέντρων κράτησης προσφύγων στον Νότιο Ειρηνικό
Dpa,Reuters,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Διαδηλωτές πραγματοποίησαν πορείες στις δύο μεγαλύτερες πόλεις της Αυστραλίας, το Σίδνεϊ και την Μελβούρνη, ζητώντας να δοθεί τέλος στα αμφιλεγόμενα κέντρα κράτησης προσφύγων στον Νότιο Ειρηνικό, στα οποία διαμένουν οι πρόσφυγες που προσπαθούν να φτάσουν δια θαλάσσης στην Αυστραλία.
Οι διαδηλωτές επικεντρώθηκαν στο θέμα της υγείας των παιδιών των προσφύγων που βρίσκονται στο Ναούρου, για τα οποία, οι υπέρμαχοι των δικαιωμάτων των προσφύγων τόνισαν ότι δεν θα έπρεπε να βρίσκονται εκεί, όπως και όλοι οι πρόσφυγες.
"Να βγάλουν έξω τα παιδιά, όλους έξω και να τους φέρουν εδώ", δήλωσε στο Reuters ο Ίαν Ρίντουλ του Συνασπισμού Δράσης για τους Πρόσφυγες.
Περισσότεροι από 1.400 άνθρωποι βρίσκονται σε κέντρα κράτησης που διοικεί η Αυστραλία στο Ναούρου και την Παπούα Νέα Γουϊνέα, ορισμένοι για χρόνια.
Οι διοργανωτές των διαδηλώσεων δήλωσαν ότι χιλιάδες Αυστραλοί κατέβηκαν στους δρόμους των δύο μεγάλων πόλεων. Ωστόσο τοπικά μέσα ενημέρωσης έκαναν λόγο για λιγότερη συμμετοχή, ενώ η αστυνομία δεν έδωσε στη δημοσιότητα κάποιον υπολογισμό για τον αριθμό των διαδηλωτών.
Η Αυστραλία αρνείται να επιτρέψει να φτάσουν στην επικράτειά της αυτοί που ζητούν άσυλο και προσπαθούν με πλωτά μέσα να προσεγγίσουν τη χώρα. Η ίδια υποστηρίζει ότι η πολιτική της αυτή αποτρέπει την παράνομη διακίνηση ανθρώπων και σώζει ζωές καθώς οι πρόσφυγες δεν επιχειρούν τον επικίνδυνο διάπλου με πλοιάρια που δεν είναι ασφαλή από την Ινδονησία στην Αυστραλία.
Τον τελευταίο καιρό ο Αυστραλός πρωθυπουργός Σκοτ Μόρισον δέχεται αυξημένες πιέσεις για την άμεση επανεγκατάσταση των παιδιών που βρίσκονται στο Ναούρου, μετά τις ανησυχίες που εξέφρασαν οργανώσεις αρωγής και γιατροί για μια κρίση υγείας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
