 |
|
|  Tετάρτη 31/10
΄Αρθρο
«Κακουργήματα»
χωρίς τιμωρία!
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
Λάρισα
ΕΚΔΟΘΗΚΑΝ λοιπόν επιτέλους και κάποιες δικαστικές αποφάσεις, για υποθέσεις πολιτών που προσέφυγαν για να βρουν το δίκαιο τους, κατά των αυθαιρεσιών της κυβέρνησης που περιέκοψαν επιδόματα και συντάξεις από εκατομμύρια ασφαλισμένους.
ΑΡΑ, αφού οι ενάγοντες δικαιώθηκαν, κάποιοι, ως είναι φυσικό, δηλαδή αυτοί που τους αδίκησαν, παρανόμησαν. Ψαλιδίζοντας επανειλλειμένα τις συντάξεις και τους μισθούς. Έθιξαν ως εκ τούτου, το βιοτικό επίπεδο όχι ολίγων ανθρώπων, αλλά πολλών. Ζημίωσαν ανεπανόρθωτα έτσι και ηθελημένα, τα εκατομμύρια των Ελλήνων. Εάν αυτό δεν είναι κακούργημα, αφού εμπεριέχει και τον δόλο, τότε τι είναι;
ΕΙΝΑΙ σαφώς μια παράνομη πράξη από εκλεγμένους πολιτικούς, σε βάρος εκατομμυρίων πολιτών. Τα δικαστήρια πολύ καλά έκαναν και δικαίωσαν τους προσφεύγοντες σε αυτά. Γιατί όμως στις αποφάσεις αυτές δεν προβλέπεται και τιμωρία σε κείνους που αδίκησαν και φτωχοποίησαν τόσο κόσμο; Θα πληρώσει κανείς για τις τόσο βαριές παράνομες πράξεις σε βάρος των πολιτών; Πού είναι ο πέλεκυς της δικαιοσύνης; Γιατί δεν ενεργοποιείται, για να αισθανθούν και οι αδικημένοι ότι ο ανώτατος θεσμός του κράτους μπορεί να τους προστατέψει;
ΣΤΗΝ χώρα της «μπανανίας» - θα πει κανείς - εσύ ψάχνεις ψύλλους στα άχυρα! Και δυστυχώς συνέβησαν και εξακολουθούν να συμβαίνουν τέτοιες μεγάλες ανατροπές στη ζωή εκατομμυρίων πολιτών, δίχως κανείς να πληρώσει για αυτό το εθνικό, το μαζικό έγκλημα. Ανατράπηκε ολοκληρωτικά ο οικογενειακός προγραμματισμός, επλήγη ανεπανόρθωτα η εργασία και η ευημερία, κέρδισε έδαφος δυστυχώς η μετανάστευση, εκδιώχθηκαν οι νέοι επιστήμονες από την χώρα τους και προσφέρουν την έρευνα, την τεχνολογία και την γνώση στην αλλοδαπή, επεκτάθηκε η υπογεννητικότητα στην Ελλάδα σε τέτοιο βαθμό που σε λίγα χρόνια οι αλλοδαποί θα μετρώνται περισσότεροι από τους Έλληνες, προσβλήθηκαν βάναυσα οι απόμαχοι της δουλειάς και της ζωής συνταξιούχοι, οι μεν χάνοντας τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα και όλοι μαζί τα αξιοπρεπή γεράματα...
ΑΝ όλα τα παραπάνω δεν συνιστούν το μεγαλύτερο κοινωνικό έγκλημα σε βάρος του λαού μιας χώρας, τότε δικαιώνονται όσοι πιστεύουν πως η δημοκρατία απλώς υφίσταται μόνο στα χαρτιά! Και αφορά την χώρα στην οποία γεννήθηκε η δημοκρατία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
