 |
|
|  Σάββατο 3/11
Από την Ουγγαρία στην Ελλάδα χωρίς χρήματα ,πάνω σε ένα ποδήλατο
"Η καλοσύνη δεν έχει σύνορα"
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ/Σωτήρης Κυριακίδης/ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο Ελπιδοφόρος Χρυσοβέργης δοκίμασε τις δυνάμεις της ανθρώπινης καλοσύνης, όταν αποφάσισε να σχεδιάσει και να εκτελέσει ένα ιδιότυπο πρότζεκτ, σε μια εποχή αποξένωσης των ανθρώπων μεταξύ τους: να ταξιδέψει, ή πιο σωστά να ποδηλατίσει από την όμορφη Βουδαπέστη μέχρι την πόλη της Λαμίας χωρίς ...χρήματα. "Τελευταία ακούμε αρκετές ειδήσεις για πολέμους (...) ένα σωρό αρνητικά ερεθίσματα και λέω δεν γίνεται να υπάρχουν μόνο κακά πράγματα στον κόσμο, είμαι σίγουρος ότι υπάρχει αγάπη και καλοσύνη", αναφέρει την επομένη της επιστροφής του από το ταξίδι ο κ.Χρυσοβέργης.
"Γενικώς μου αρέσει να βγάζω ωραία συναισθήματα στους ανθρώπους, οπότε ήθελα να κάνω αυτό το κοινωνικό πείραμα", θα συμπληρώσει ο νεαρός ποδηλάτης και ακτιβιστής από τη Λαμία, που τελικά διέσχισε 1.500 χιλιόμετρα μέσα από μια περιπέτεια που του έδωσε πλειάδα συμπερασμάτων, αφού δεν έγινε χρήση χρήματος και αμοιβής σε κανένα σημείο του ταξιδιού. Χρήματα που "βάζουν λίγα εμπόδια ανάμεσα στις σχέσεις των ανθρώπων, (αφού) όταν έχεις τα χρήματα κλείνεσαι σε αυτά, δεν εξαρτάσαι τόσο από τους ανθρώπους, έχεις μεν μια δύναμη, δεν είσαι όμως τόσο κοντά με τους ανθρώπους", όπως χαρακτηριστικά σημείωσε.
Με αυτό το σκεπτικό, ο κ.Χρυσοβέργης ξεκίνησε στο ταξίδι του στις 10 Οκτωβρίου από τη Βουδαπέστη με τη διαδρομή να τον μεταφέρει από την Ουγγαρία, στη Σερβία, την πΓΔΜ και την Ελλάδα, τέσσερις χώρες που διέσχισε με ποδήλατο. Το, δε, μέσο επιλέχθηκε και για τις δυνατότητες που δίνει. "Πηγαίνεις με μια ταχύτητα ούτε πολύ αργά ούτε πολύ γρήγορα που έχει και αυτό τη γοητεία του, περνάς από ωραίες διαδρομές, ποτάμια, λίμνες, βουνά αλλά το πιο σημαντικό είναι οι άνθρωποι, οι άνθρωποι που γνωρίζεις στον δρόμο. Ξυπνάς το πρωί με μια τρομερή ελευθερία (...) δεν ξέρεις πού θα φας το μεσημέρι, δεν ξέρεις πού θα κοιμηθείς το βράδυ, αλλά πάντα τυχαίνει και γνωρίζεις τρομερούς ανθρώπους, οι οποίοι σου φέρονται καλύτερα από την οικογένειά σου", τονίζει ο νεαρός ποδηλάτης που μέχρι να φτάσει στον τελικό προορισμό του, την πόλη της Λαμίας, φιλοξενήθηκε για είκοσι βραδιές από άγνωστες μέχρι εκείνη τη στιγμή, οικογένειες και μεμονωμένα άτομα. Μέσα στο επόμενο διάστημα έχει στόχο να δημιουργήσει ένα βίντεο με αποσπάσματα από το ταξίδι ώστε το #kalosyniproject, όπως έγινε γνωστό στα κοινωνικά δίκτυα αυτό το σχέδιο, να έχει και τον επίλογο που αρμόζει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
