 |
|
|  Κυριακή 4/11
Θανατηφόρο λάθος γιατρών στην Γαλλία
Μεταμόσχευσαν σε γυναίκα πνεύμονες καπνίστριας και πέθανε από καρκίνο!!
Lung Cancer,AFP,AΠΕ-ΜΠΕ
Μία γυναίκα που έπασχε από κυστική ίνωση πέθανε από καρκίνο μερικούς μήνες αφότου υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση και δέχτηκε τους πνεύμονες μιας καπνίστριας, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση Lung Cancer, προειδοποιώντας για τους κινδύνους τέτοιων μεταμοσχεύσεων.
Η ασθενής ήταν υπό ιατρική παρακολούθηση από την παιδική της ηλικία. Όταν η κατάστασή της επιδεινώθηκε ραγδαία, κάτι σύνηθες στην κυστική ίνωση, οι γιατροί αποφάσισαν, τον Νοέμβριο του 2015, να της κάνουν μεταμόσχευση.
Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων των δωρητών, οι πνεύμονες προέρχονταν από μια 57χρονη γυναίκα που κάπνιζε ένα πακέτο τσιγάρα ημερησίως επί 30 χρόνια, σημειώνεται στην έρευνα που πραγματοποίησαν οι γιατροί του νοσοκομείου CHU του Μονπελιέ. Ωστόσο, από τις εξετάσεις που έγιναν πριν ληφθούν τα μοσχεύματα, όταν κρίθηκε ότι η γυναίκα αυτή ήταν εγκεφαλικά νεκρή, δεν είχε διαπιστωθεί κάποιο πρόβλημα.
Τον Ιούνιο του 2017 η λήπτρια εισήχθη στην ογκολογική μονάδα του πανεπιστημιακού νοσοκομείου του Μονπελιέ. Δύο μήνες αργότερα, πέθανε από καρκίνο των πνευμόνων.
Τα συμπτώματά της, σύμφωνα με τους γιατρούς, παραπέμπουν στον καρκίνο που προκαλείται από το κάπνισμα.
Το γεγονός ότι πέρασαν μόλις λίγοι μήνες από τη μεταμόσχευση μέχρι να εμφανιστούν οι πρώτες ανωμαλίες στις ακτινογραφίες υποδηλώνει ότι ο καρκίνος είχε ξεκινήσει όταν η δότρια ήταν ακόμη εν ζωή. Η ανάπτυξη των όγκων επιταχύνθηκε όμως από την ανασοκατασταλτική θεραπεία που λάμβανε η λήπτρια προκειμένου να μην απορρίψει το μόσχευμα.
Ο Δρ. Ζαν-Λουί Πουζόλ και οι συνάδελφοί του συστήνουν ότι, δεδομένου του σχετικά μεγάλου χρονικού διαστήματος κατά το οποίο ο καρκίνος των πνευμόνων είναι σε λανθάνουσα κατάσταση, να προχωρούν με μεγάλη επιφύλαξη οι γιατροί σε μεταμοσχεύσεις με μοσχεύματα προερχόμενα από καπνιστές ή από ανθρώπους που πρόσφατα έκοψαν το κάπνισμα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
