 |
|
|  Παρασκευή Ωρα 11.14μμ
----------------------------------------
Κόσμος/Ισπανία
----------------------------------------
Η Μαδρίτη θα χορηγήσει την ισπανική υπηκοότητα στους απογόνους των Εβραίων που διώχθηκαν από τη χώρα πριν από μισή χιλιετία
----------------------------------------
ΜΑΔΡΙΤΗ.-(Ξένα Πρακτορεία)
Στην προσπάθειά της να επανορθώσει ένα "ιστορικό λάθος", η ισπανική κυβέρνηση ενέκρινε σήμερα ένα νομοσχέδιο με το οποίο θα δίνεται η υπηκοότητα στους απογόνους των Εβραίων που διώχθηκαν από την Ισπανία πριν από σχεδόν 500 χρόνια.
Το νομοσχέδιο αυτό, που θα πρέπει να εγκριθεί από το κοινοβούλιο, χαρακτηρίστηκε από τον υπουργό Δικαιοσύνης Αλμπέρτο Ρουίθ-Γκαγιαρντόν ως "σημαντική συμβολή για την επανόρθωση ενός από τα μεγαλύτερα λάθη στην ισπανική ιστορία".
Το 1492, μετά την ήττα των Μαυριτανών που είχαν υπό τον έλεγχό τους μεγάλο μέρος της σημερινής Ισπανίας, οι Καθολικοί μονάρχες Φερδινάνδος και Ισαβέλλα επιχείρησαν να προσδώσουν αποκλειστικά χριστιανικό χαρακτήρα στη χώρα τους και διέταξαν τους 600.000 Εβραίους κατοίκους είτε να φύγουν είτε να προσηλυτιστούν στον χριστιανισμό. Όσοι αρνήθηκαν να κάνουν το ένα ή το άλλο, καίγονταν ζωντανοί. Το διάταγμα της Αλάμπρα του 1492, με το οποίο εκδιώχθηκαν οι Σεφαραδίτες Εβραίοι, παρέμεινε θεωρητικά εν ισχύ μέχρι το 1967.
Με βάση το νομοσχέδιο αυτό, οι απόγονοι των Εβραίων που θέλουν να αποκτήσουν την ισπανική υπηκοότητα δεν θα υποχρεώνονται —όπως γινόταν μέχρι σήμερα— να εγκαταλείψουν την υπηκοότητα του κράτους όπου ζουν αλλά θα μπορούν να έχουν και τις δύο.
Είναι πολύ δύσκολο να καθοριστεί με ακρίβεια ο αριθμός των ανθρώπων που θα μπορούσαν να επωφεληθούν από το μέτρο αυτό. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις οι απόγονοι των Εβραίων αυτών ανέρχονται σε 3 εκατομμύρια.
Οι περισσότεροι από τους Εβραίους της Ισπανίας εγκαταστάθηκαν σε περιοχές της Βόρειας Αφρικής και της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά και σε διάφορα μέρη της Ευρώπης και πολλοί μιλούσαν μέχρι πρόσφατα μια δική τους ισπανοεβραϊκή διάλεκτο, την λαντίνο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
