 |
|
|  Σάββατο Ωρα 10.30μμ
----------------------------------------
Κόσμος/Ρωσία
----------------------------------------
Ρώσοι ηγέτες στηρίζουν την ιδέα να ονομασθεί το Βόλγκογκραντ και πάλι Στάλινγκραντ
----------------------------------------
ΕΔΩ ΜΟΣΧΑ.-(Ξένα Πρακτορεία)
Ο αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης Ντμίτρι Ρογκόζιν ζήτησε σήμερα να δοθεί στο Βόλγκογκραντ και πάλι το όνομα Στάλινγκραντ, η μάχη του οποίου υπήρξε ένα μείζον γεγονός του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
"Ουδέποτε αμφέβαλα για την ανάγκη να αποδοθεί στο Στάλινγκραντ το όνομά του. Όχι προς τιμήν του Στάλιν, αλλά για το καλό των κατοίκων του", έγραψε ο Ρογκόζιν στο Twitter.
Χθες, Παρασκευή, ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν απάντησε θετικά σ' ένα αίτημα προς αυτή την κατεύθυνση που διατυπώθηκε από ένα παλιό σοβιετικό πολεμιστή την ημέρα των εορτασμών της επετείου της Απόβασης στη Νορμανδία.
Η αλλαγή της ονομασίας μιας πόλης ανήκει "σύμφωνα με τους νόμους μας", "στην αρμοδιότητα της περιφέρειας και του δήμου. Στην περίπτωση αυτή οι κάτοικοι της πόλης πρέπει να ψηφίσουν σ' ένα δημοψήφισμα", δήλωσε ο Πούτιν, τον οποίο επικαλείται το πρακτορείο ειδήσεων ΙΤΑΡ-ΤΑΣΣ, και πρόσθεσε: "Θα ενεργήσουμε με βάση την απόφαση των κατοίκων".
Η μάχη του Στάλινγκραντ (1942-1943), η οποία σήμανε την πρώτη γερμανική ήττα στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, εξακολουθεί να θεωρείται από τους Ρώσους η μάχη που έσωσε την Ευρώπυη από το ναζισμό.
Η μάχη αυτή, μια από τις φονικότερες της ιστορίας, άλλαξε την πορεία της σύγκρουσης στη Σοβιετική Ένωση, η οποία είχε μέχρι τότε αποθαρρυνθεί από πολλές ηχηρές ήττες.
Το Στάλινγκραντ, το οποίο είχε ισοπεδωθεί εξαρχής από τους βομβαρδισμούς των γερμανικών αεορπλάνων, ανοικοδομήθηκε σχεδόν πλήρως μετά τον πόλεμο και το 1961 μετονομάσθηκε σε Βόλγκογκραντ από τον Νικίτα Χρουστσόφ. Πριν από τη σοβιετική επανάσταση, η πόλη έφερε το όνομα Τσαρίτσιν.
Οι αρχές της πόλης ψήφισαν τον Ιανουάριο του 2013 μια απόφαση βάσει της οποίας η πόλη ξαναβρίσκει το παλιό της όνομα έξι ημέρες το χρόνο, μεταξύ των οποίων η 2α Φεβρουαρίου και η 9η Μαΐου, ημερομηνία που γιορτάζεται στη Ρωσία το τέλος του πολέμου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
