 |
|
|  Παρασκευή 9/11
69χρονος Ολλανδός ζητεί από τη δικαιοσύνη να... αφαιρεθούν 20 χρόνια από την ηλικία του!!!
δηλώνει δυσαρεστημένος από τις διακρίσεις που υφίσταται, λόγω της ηλικίας του, στην αγορά εργασίας και στον έρωτα...
AFP,AΠΕ-ΜΠΕ
Ένας 69χρονος Ολλανδός, που δηλώνει δυσαρεστημένος από τις διακρίσεις που υφίσταται λόγω της ηλικίας του στην αγορά εργασίας και στον έρωτα, ζητεί από τη δικαιοσύνη να του αφαιρέσει δύο δεκαετίες από την ηλικία του και δηλώνει έτοιμος ακόμη και να απαρνηθεί την σύνταξή του, αν γίνει αυτό.
Το παράξενο, αλλά "σοβαρό", αίτημα του Εμίλε Ράτελμπαντ άφησε άφωνους τους νομικούς δικαστηρίου της νοτιοανατολικής Ολλανδίας.
Ο 69χρονος θέλει να αλλάξει η ημερομηνία γέννησής του στο διαβατήριό του από 11 Μαρτίου του 1949 σε 11 Μαρτίου του 1969.
"Αισθάνομαι νέος, τά'χω τετρακόσια και θέλω αυτό να αναγνωριστεί νομικώς διότι αισθάνομαι ότι η ηλικία μου με κακοποιεί, με τραυματίζει και με κάνει να υφίσταμαι διακρίσεις", δήλωσε στο AFP ο Ράτελμπαντ, προσωπικός γυμναστής "εξειδικευμένος στην ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης".
Πρόκειται για ένα "απολύτως νόμιμο" αίτημα, επιχειρηματολόγησε ο Ράτελμπαντ ενώπιον δικαστηρίου του Άρνεμ, όπως αυτό των διεμφυλικών που εξασφάλισαν την αναγνώριση του δικαιώματός τους να αναγράφεται αυτό στο διαβατήριό τους.
"Σήμερα μπορούμε να επιλέξουμε τη δουλειά μας, το φύλο μας, τον πολιτικό και σεξουαλικό προσανατολισμό μας. Έχουμε ακόμη και το δικαίωμα να αλλάξουμε όνομα. Άρα γιατί να μην έχουμε το δικαίωμα να αλλάξουμε ηλικία;", διερωτήθηκε.
Ο Ράτελμπαντ επιχειρηματολόγησε επίσης ότι σύμφωνα με τους γιατρούς του έχει σώμα 45χρονου και περιέγραψε εαυτόν ως "νεαρό θεό". Μάλιστα δήλωσε ότι θα απαρνηθεί την σύνταξή του, αν αλλάξει η ημερομηνία γέννησής του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
