 |
|
|  Παρασκευή 9/11
Πυρκαγιά σάρωσε μεγάλα τμήματα της πόλης Πάρανταϊς στις ΗΠΑ - Φόβοι για νεκρούς
AFP,Reuters,AΠΕ-ΜΠΕ
Πυρκαγιά που επεκτάθηκε με αστραπιαία ταχύτητα σάρωσε τμήματα μιας πόλης στη βόρεια Καλιφόρνια την Πέμπτη κι εκφράζονται φόβοι για νεκρούς, καθώς μετέτρεψε σε αποκαΐδια ένα νοσοκομείο, εκατοντάδες σπίτια, ενώ ανάγκασε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείψουν εσπευσμένα τα σπίτια τους με χαοτικό τρόπο, με αυτοκίνητα, μοτοσικλέτες, ακόμη και με τα πόδια, γνωστοποίησαν οι αρχές.
Εξαιτίας των ισχυρών ανέμων και των ιδιαίτερα ξηρών συνθηκών, η πυρκαγιά που βαπτίστηκε «Camp Fire» από τις αρχές σάρωσε τμήματα της πόλης Πάρανταϊς (27.000 κάτοικοι), κατατρομοκρατώντας τους κατοίκους με φλόγες που έφθαναν ακόμα και τα δεκαπέντε μέτρα ύψος.
Η πόλη Τσίκο (93.000 κάτοικοι) ενδέχεται να είναι η επόμενη που θα απειληθεί από τη φωτιά, που προβλεπόταν να κινηθεί προς δυσμάς, ενισχυμένη από ανέμους ταχύτητας 56 χιλιομέτρων την ώρα, σύμφωνα με τον Ντάρεν Ριντ, επικεφαλής του Πυροσβεστικού Σώματος της Κομητείας Μπιούτ.
«Λάβαμε αναφορές για νεκρούς. Οι αναφορές αυτές δεν έχουν ακόμη επαληθευτεί», σημείωσε ο Κόρι Χόνι, σερίφης της Κομητείας.
Η Καλιφόρνια έχει ήδη βιώσει μια από τις χειρότερες χρονιές της ιστορίας της σε ό,τι αφορά τις δασικές πυρκαγιές. Οι φλόγες ήδη απανθράκωσαν 2.516.100 στρέμματα το 2018, έκταση διπλάσια από ό,τι το 2017 και σχεδόν τριπλάσια του μέσου όρου της πενταετίας.
«Όλη η πόλη καίγεται», δήλωσε ο Μπομπ Βαν Καμπ, κάτοικος της Πάρανταϊς που έφυγε με τη μοτοσικλέτα του, μιλώντας σε τοπικό τηλεοπτικό σταθμό. «Χρειάστηκε να περάσουμε με τη μηχανή μέσα από τις φλόγες για να φθάσουμε ως εδώ», πρόσθεσε, κατά μήκος του δρόμου που συνδέει τις πόλεις Πάρανταϊς και Τσίκο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
