 |
|
|  Σάββατο 10/11
Η 'Ημέρα των Εργένηδων' ξεκίνησε ως διαφημιστική καμπάνια
τώρα είναι ένα προιόν αξίας 25 δισεκ. δολαρίων
CNBC,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η Ημέρα των Εργένηδων (Singles Day) ίσως να μην είναι πολύ γνωστή έξω από την Κίνα, αλλά είναι μια γιορτή που έχει μετατραπεί σε μια ημέρα καταναλωτικής φρενίτιδας, όπου ξοδεύονται πολλά δισεκατομμύρια δολάρια, χάρη στην Alibaba. Και ο αρχιτέκτονας αυτής, ο σημερινός διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας Ντάνιελ Τζανγκ, την ξεκίνησε για να προωθήσει μια νέα πλατφόρμα ηλεκτρονικού εμπορίου, εξηγεί το αμερικανικό δίκτυο CNBC.
Η 11η Νοεμβρίου είναι γνωστή ως η Ημέρα των Εργένηδων στην Κίνα και από πολλούς θεωρείται ότι ξεκίνησε τη δεκαετία του ’90 στα πανεπιστήμια από άνδρες που γιόρταζαν την εργένικη ζωή τους. Το 2009, η Alibaba προχώρησε στην πρώτη καταναλωτική καμπάνια για τη συγκεκριμένη ημέρα, προσφέροντας γενναίες εκπτώσεις στην πλατφόρμα αγορών Tmall.
Η Tmall είναι μία από τις βασικές πλατφόρμες ηλεκτρονικού εμπορίου της Alibaba. Ξεκίνησε το 2008 με την ονομασία Taobao Mall και το 2009 ο Τζανγκ αποφάσισε να διοργανώσει την ημέρα αγορών της 11ης Νοεμβρίου για να προωθήσει το εμπορικό σήμα. Η Alibaba είδε την ακαθάριστη αξία των εμπορευμάτων της --την αξία όλων των προϊόντων που πωλούνται μέσα από τις πλατφόρμες της-- να διαμορφώνεται στα 7,8 εκατ. δολάρια κατά την Ημέρα των Εργένηδων το 2009. Πέρυσι, το νούμερο αυτό ξεπέρασε τα 25 δισεκ. δολάρια, με την 11η Νοεμβρίου να αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα παγκοσμίως events αγορών.
Για τον Τζανγκ, αυτό ήταν κάτι απρόσμενο. «Ποτέ δεν περίμενα ότι θα μπορούσαμε να μετατρέψουμε την εκδήλωση αυτή σε μια εμπορική ημέρα ….για όλη την κοινωνία», δήλωσε ο Τζανγκ στο CNBC σε συνέντευξή του που δημοσιεύθηκε σήμερα. «Νομίζω ότι πρόκειται για φαινόμενο», πρόσθεσε. Σε πρόσφατη ομιλία του, δεσμεύθηκε ότι η φετινή Ημέρα των Εργένηδων θα είναι ακόμα μεγαλύτερη σε ό,τι αφορά το μέγεθος και την έκτασή της, χωρίς ωστόσο να δίνει στη συνέντευξή του στο CNBC στόχους για τις φετινές πωλήσεις.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
