 |
|
|  Δευτέρα 12/11
Εδώ Αυστραλία
Ξεπερνούν τα 36.000 δολάρια οι δωρεές για τον άστεγο που προσπαθούσε να αντιμετωπίσει τον δράστη της επίθεσης στη Μελβούρνη με ένα καροτσάκι σουπερμάρκετ
AFP,Reuters,AΠΕ-ΜΠΕ
Ο άστεγος, που χρησιμοποίησε ένα καροτσάκι σουπερμάρκετ για να αντιμετωπίσει τον δράστη της επίθεσης με μαχαίρι στο κέντρο της Μελβούρνης την Παρασκευή, θα ανταμειφθεί για την αλτρουιστική πράξη του από ευγνώμονες πολίτες που έχουν δωρίσει μέχρι στιγμής ποσό που ξεπερνάει τα 36.000 δολάρια ΗΠΑ για να τον βοηθήσουν.
Ο Μάικλ Ρότζερς, ο οποίος είναι πλέον γνωστός με το προσωνύμιο "καροτσάκιας" στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προσπάθησε επανειλημμένως να αποκρούσει τον δράστη της επίθεσης, Χάσαν Χάλιφ Σάιρ Άλι, ο οποίος επιτίθετο σε αστυνομικούς με το μαχαίρι που κρατούσε, αφού λίγο νωρίτερα είχε μαχαιρώσει τρεις ανθρώπους, τον έναν θανάσιμα, στην Μπερκ Στριτ της Μελβούρνης .
Οι προσπάθειές του αυτές βιντεοσκοπήθηκαν από αυτόπτες μάρτυρες και τα τοπικά μέσα ενημέρωσης και μια φιλανθρωπική οργάνωση τον εντόπισαν στη συνέχεια για να μάθουν την ιστορία του.
"Είδα το καροτσάκι στο πλάι και το πήρα και έτρεξα και έριχνα το καροτσάκι κατευθείαν επάνω του. Τον πέτυχα, αλλά δεν τον έριξα κάτω", δήλωσε ο Ρότζερς στο Channel Seven.
"Και έκανα την κίνηση αυτή για αρκετές φορές, αλλά δεν κατάφερα να τον ρίξω", πρόσθεσε.
Η γενναιότητα που έδειξε ο Ρότζερς ήταν μεγαλύτερη από αυτό που φαίνεται, διότι όταν αντιμετώπιζε τον Σάιρ Άλι με το καροτσάκι, βρισκόταν μόνο μερικά μέτρα μακριά από το όχημα του δράστη, ο οποίος προηγουμένως το είχε πυρπολήσει ενώ ήταν γεμάτο με φιάλες αερίου. Ο Ρότζερς γρήγορα έγινε ήρωας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθώς πολλοί εξήραν την πράξη του αυτή αυταπάρνησης.
Η Ντόνα Στόλζενμπεργκ, ιδρύτρια της φιλανθρωπικής οργάνωσης Melbourne Homeless Collective, άρχισε να συγκεντρώνει δωρεές στην σελίδα GoFundMe για να βοηθήσει τον άστεγο άνδρα.
"Το αξίζει ως άνθρωπος", δήλωσε η ίδια στο Ρόιτερς τηλεφωνικώς από την Μελβούρνη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
