 |
|
|  Δευτέρα 12/11
BR>
΄Εληξε το 59ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Θεσσαλονίκη/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Βίκυ Χαρισοπούλου
Ανατροπές ρόλων, φύλων, θεσμών και ηθικών κανόνων, νέες κοινωνικές σχέσεις και πολιτισμικά σύμβολα που εγκαθιδρύονται στη σύγχρονη εποχή , περιγράφουν οι βραβευμένες ταινίες του 59ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου.
Η μοναξιά και η ...ακηδία μιας σύγχρονης οικογένειας στα προάστια του Μπέρμιγχαμ και στο περιθώριο της κοινωνίας όπως την περιγράφει στην ταινία "Ρέι και Λιζ" , ο Βρετανός εικαστικός καλλιτέχνης Ρίτσαρντ Μπίλινγχαμ, έλαβαν το βραβείο Καλύτερης ταινίας Χρυσός Αλέξανδρος - Θόδωρος Αγγελόπουλος, το οποίο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 8.000 ευρώ.
- Το Ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής - Αργυρός Αλέξανδρος έλαβε η ταινία "Όλα καλά" της Εύα Τρόμπις από τη Γερμανία . Στην ταινία καταγράφεται η απόφαση μιας γυναίκας που πέφτει θύμα βιασμού , να.. επουλώσει το τραύμα με τη σιωπή , πιστεύοντας πως θα ανακτήσει τον έλεγχο με τη λογική. Η βραβευμένη ταινία στην οποία η Τρόμπις υπογράφει και το σενάριο , είναι η πτυχιακή της εργασία στις σπουδές κινηματογράφου και σεναρίου.
- Το Ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής για Καλύτερη Σκηνοθεσία - Χάλκινος Αλέξανδρος απονεμήθηκε στον Ταϊλανδό σκηνοθέτη Πουτσιπόνγκ Αρουνπένγκ για την ταινία "Διαβολόψαρο" . Σ΄ ένα παραθαλάσσιο χωριό στη νότια Ταϊλάνδη, κοντά στα σύνορα με τη Μιανμάρ ένας ψαράς βρίσκει αναίσθητο έναν τραυματία. Τον περιθάλπει, γίνονται φίλοι ώσπου... ο ψαράς εξαφανίζεται και ο ξένος παίρνει τη θέση του - στο σπίτι του, στη δουλειά του, στην πρώην γυναίκα του...
-Το Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας απονεμήθηκε στον Δανό ηθοποιό Γιάκομπ Σιντεργκρέν για την ερμηνεία του στην ταινία "Ο ένοχος".
-Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας εξ ημισείας έλαβαν οι: Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου για την ερμηνεία της στην ταινία "Η δουλειά της" και, η γερμανίδα Ένε Σουάρτς για την ερμηνεία της στην ταινία "Ολα καλά" .
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
