 |
|
|  Δευτέρα 19/11
Υγεία-ΧΑΠ
Περίπου 700.000 άτομα στην Ελλάδα πάσχουν από Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια και μόνο τα μισά το γνωρίζουν- Αίτιο της νόσου κατά 90% το κάπνισμα
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Αγγέλα Φωτοπούλου
"Ούτε πολύ νωρίς, ούτε πολύ αργά" είναι το φετινό μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Χρόνιας Αποφρακτικής Πνευμονοπάθειας (ΧΑΠ), που δίνει το έναυσμα για την πρόληψη και τη θεραπεία του νοσήματος, καθώς και για την εφαρμογή της αντικαπνιστικής νομοθεσίας σε δημόσιους χώρους, δεδομένου ότι το αίτιο της νόσου είναι κατά 90% το κάπνισμα, είτε ενεργητικό είτε παθητικό.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η ΧΑΠ αποτελεί διεθνώς την τέταρτη αιτία θανάτου και υπολογίζεται ότι είναι υπεύθυνη για το 5% περίπου όλων των θανάτων παγκοσμίως, ενώ αναμένεται να αποτελεί την τρίτη αιτία θανάτου και την πέμπτη αιτία αναπηρίας έως το έτος 2030. Στην Ελλάδα υπολογίζεται πάσχουν από ΧΑΠ περίπου 700.000 άτομα, τα μισά από τα οποία αγνοούν ότι νοσούν.
Τα παραπάνω αναφέρονται σε ανακοίνωση του Τμήματος Δημόσιας Υγείας της Διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας με αφορμή την 21 Νοεμβρίου -Παγκόσμια Ημέρα Χρόνιας Αποφρακτικής Πνευμονοπάθειας.
Η ΧΑΠ αποτελεί σοβαρή αιτία νοσηρότητας και θνητότητας, ενώ αντιπροσωπεύει σημαντικό πρόβλημα της δημόσιας υγείας σε ολόκληρο τον κόσμο που οδηγεί σε αυξανόμενες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις. Επειδή κυριότερη αιτία της νόσου είναι η χρήση του καπνού, η πρόληψη αφορά κυρίως στην ενημέρωση των ατόμων για τις βλαπτικές συνέπειες του καπνίσματος στην ανθρώπινη υγεία και στην εφαρμογή της Αντικαπνιστικής Νομοθεσίας.
Σε αυτό το πλαίσιο, το Δίκτυο Πρόληψης και Προαγωγής Υγείας της Διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας εφαρμόζει το πρόγραμμα αγωγής υγείας "Ενεργητικός Αντικαπνιστής" στον μαθητικό πληθυσμό της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Στόχος του προγράμματος είναι η αλλαγή στάσης ζωής απέναντι στο κάπνισμα μέσα από τη σωστή ενημέρωση.
Οι βασικοί παράγοντες κινδύνου για τη ΧΑΠ, εκτός από το κάπνισμα, είναι η ατμοσφαιρική ρύπανση εσωτερικών και εξωτερικών χώρων και η έκθεση σε σκόνη που παράγεται στο πλαίσιο κάποιων επαγγελματικών δραστηριοτήτων και σε χημικά. Η ΧΑΠ εμφανίζεται κύρια σε καπνιστές (ενεργητικό και παθητικό κάπνισμα), αλλά και σε άλλα άτομα χωρίς εμφανή αιτία, στα οποία ίσως υπάρχει κληρονομική επιβάρυνση. Παρουσιάζεται με συμπτώματα βήχα, δύσπνοιας, κόπωσης και συχνά μεγάλη απόχρεμψη (φλέματα). Οι ασθενείς με Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) πάσχουν από μια χρόνια νόσο και αυτό σημαίνει ότι δεν διακόπτεται η φαρμακευτική αγωγή με την αποδρομή των συμπτωμάτων, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος της κρίσης (Flare-ups).
Η νόσος, όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, μπορεί να προληφθεί ή να ανασταλεί η εξέλιξή της με τη διακοπή του καπνίσματος ή την απομάκρυνση από τον όποιον άλλον εισπνεόμενο βλαπτικό παράγοντα. Όλοι οι καπνιστές άνω των 40 ετών με ιστορικό καπνίσματος τουλάχιστον 10 ετών, που καπνίζουν ένα πακέτο τσιγάρα την ημέρα, πρέπει να υποβάλλονται σε σπιρομέτρηση.Ό πως έχουν αποδείξει όλες οι μελέτες, η αύξηση της σωματικής δραστηριότητας σε ασθενείς με διαγνωσμένη ΧΑΠ κάνει τεράστιο καλό τόσο στη φυσική πορεία της νόσου (λιγότερες παροξύνσεις) όσο και στη μείωση της δύσπνοιας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
