 |
|
|  Παρασκευή Ωρα 10.27πμ
----------------------------------------
Κόσμος/ΗΠΑ
----------------------------------------
Ο αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα είναι ένας καλός πατέρας που καμιά φορά φέρνει σε δύσκολη θέση τις κόρες του, όπως παραδέχεται ο ίδιος
----------------------------------------
ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ.-(Ξένα Πρακτορεία)
«Πιστεύω ότι θα πούνε ότι είμαι ένας καλός μπαμπάς, όμως τις φέρνω καμιά φορά σε δύσκολη θέση», είπε ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα όταν ρωτήθηκε για την άποψη των θυγατέρων του, της Σάσα και της Μαλία, για τον ίδιο.
«Όπως λέει η Μαλία, είμαι στο όριο, όμως τον περισσότερο καιρό είμαι στην καλή πλευρά καθώς είμαι αστείος χωρίς να τις κάνω να ντρέπονται», εξήγησε ο αμερικανός πρόεδρος σε συνέντευξή του στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο NBC ενόψει της Ημέρας του Πατέρα, που γιορτάζεται αυτή την Κυριακή.
Ποια είναι η συνταγή για να γίνει κανείς καλός γονιός; «Αρχικά, να παντρευτεί κάποια που θα είναι φανταστική μητέρα, αυτό έκανα εγώ. Στη συνέχεια να έχει αγάπη άνευ όρων για τα παιδιά του, αυτό κάνει τη διαφορά», εκτίμησε ο Ομπάμα.
Ο αμερικανός πρόεδρος παραδέχθηκε ότι ανησυχεί για τις αρνητικές επιπτώσεις που ενδέχεται να έχει η ζωή στον Λευκό Οίκο για τις κόρες του, που είναι πλέον 15 και 13 ετών.
Έπειτα από έξι χρόνια οικογενειακής ζωής στον Λευκό Οίκο, ο Ομπάμα εκτιμά ότι οι κόρες του έχουν συνηθίσει. «Πιστεύω ότι κατανοούν ότι αυτό θα διαρκέσει για ένα διάστημα. Γενικά είναι ευχαριστημένες», πρόσθεσε, υπογραμμίζοντας ότι η Σάσα και η Μαλία καλούν φίλους στο σπίτι, κάνουν σπορ και πηγαίνουν στον κινηματογράφο.
«Έχουν φτάσει σε μια ηλικία που ξέρουν τι πρέπει να κάνουν και δεν χρειάζεται πραγματικά να ελέγχουμε αν έχουν κάνει τα μαθήματά τους», εξήγησε ο Ομπάμα. «Είμαστε πολύ περήφανοι για εκείνες», είπε.
«Ο αμερικανός πρόεδρος επεσήμανε επίσης ότι ξεκίνησε πρόσφατα να μιλά για τα καθήκοντά του με τις κόρες του, κυρίως με τη Μαλία που είναι μεγαλύτερη. «Τους εξηγώ γιατί πήρα μια απόφαση (…) Κατά μία έννοια καταλαβαίνουν πώς αντιμετωπίζω τα προβλήματα», κατέληξε ο Ομπάμα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
