 |
|
|  Σάββατο 24/11
Σεξ στους αιθέρες με τις «ευλογίες» αερογραμμών στις ΗΠΑ
500 δολάρια το κόστος για ενα ρομαντικό ταξίδι μιάς ωρας
Priceonomics,Bild,protothema.gr
Σεξ οn air... Το όνειρο πολλών αντρών και γυναικών κάνουν πραγματικότητα αμερικανικές αεροπορικές εταιρείες.
Δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας «Bild» αναφέρει ότι δύο αερογραμμές στις ΗΠΑ επιτρέπουν το εναέριο σεξ, δημιουργώντας το ανάλογο κλίμα στο εσωτερικό των αεροσκαφών
Έχετε ακούσει ποτέ για το «Mile High Club»;. Αυτό το ελιτίστικο κλαμπ επιτρέπει τις σεξουαλικές επαφές στη διάρκεια αεροπορικών πτήσεων.
Το σεξ στα... σύννεφα είναι μία δημοφιλέστατη φαντασία και για τα δύο φύλα.
Σε έρευνες που έχουν γίνει, το 78 έως το 95% των ερωτηθέντων ονειρεύονται ερωτικά παιχνίδια στους αιθέρες. Μέχρι στιγμής, όλοι όσοι ψάχνουν για ένα «γρήγορο» στο αεροπλάνο, είτε καλύπτονται με κουβέρτες για να μην τους δει κανείς ή επισκέπτονται την τουαλέτα.
Είναι γεγονός ότι το σεξ στο αεροπλάνο παραβιάζει τους κανόνες των αεροπορικών εταιρειών και ενοχλεί τους συναδέλφους επιβάτες.
Στη χειρότερη περίπτωση, οι παραβάτες κινδυνεύουν να καταλήξουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου.
Μια λύση έρχεται από αεροπορικές εταιρείες των ΗΠΑ.
Μία από αυτές είναι η «Flamingo Air». Η αεροπορική εταιρεία προσφέρει μία ωριαία βόλτα, ένα ρομαντικό ταξίδι, έναντι 500 δολαρίων.
Στο πίσω τμήμα του αεροσκάφους υπάρχει ένα μέρος γεμάτο μαξιλάρια. Η βόλτα για εναέριο σεξ πραγματοποιείται τρεις φορές την εβδομάδα,όπως σχολιάζει η εφημερίδα.
Όπως επισημαίνει ο ιδρυτής της αεροπορικής εταιρείας, Ντέιβιντ ΜακΝτόναλντ, σε συνέντευξή του στο αμερικανικό περιοδικό Priceonomics, το ωραίο φύλο έχει εκφράσει ήδη έντονο ενδιαφέρον:
Οι γυναίκες που κάνουν κράτηση, το παίρνουν πολύ σοβαρά και ενδιαφέρονται κυρίως για ρομαντισμό. Γι 'αυτό και η «Flamingo Air» προσφέρει σε κάθε πτήση σοκολατάκια και σαμπάνια.
Tην ίδια ώρα, η αεροπορική εταιρεία «Μile High Club» δίνει λιγότερο σημασία στον ρομαντισμό και περισσότερο στον έρωτα με την πτήση «Lovecloud». Πετώντας μ' ένα «Cessna» πάνω από το Λας Βέγκας, οι αερογραμμές διαφημίζουν πως «ότι συμβαίνει στο Λας Βέγκας, μένει στο Λας Βέγκας».
Στο εσωτερικό του αεροσκάφους υπάρχουν κόκκινα σατέν σεντόνια, μαξιλάρια σε σχήμα καρδιάς κι ένα πουπουλένιο στρώμα. Ο πιλότος απομονώνεται από τους επιβάτες με μία κουρτίνα. Και ο θόρυβος στη διάρκεια της πτήσης καλύπτει τους αναστεναγμούς των επιβατών.
Για 45 λεπτά πτήσης, το κόστος φθάνει τα 900 δολάρια, για 60 λεπτά τα χίλια δολάρια και για 90 λεπτά εκτοξεύεται στα 1400 δολάρια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
