 |
|
|  Σάββατο 1/12
Ομογένεια-Αλάσκα
Ζημιές υπέστη ο ελληνορθόδοξος ναός της Μεταμορφώσεως στο Άνκορατζ της Αλάσκας απο τον σεισμό 7 ρίχτερ τής Παρασκευής
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν πληροφορίες για τραυματίες μεταξύ των ελληνορθοδόξων της πόλης 'Ανκορατζ της Αλάσκας, η οποία επλήγη χθες στις 8:29 το πρωί τοπική ώρα (19:29 ώρα Ελλάδας) από ισχυρό σεισμό 7 βαθμών της κλίμακας ρίχτερ. Όπως ανέφερε ο μητροπολίτης Αγίου Φραγκίσκου, Γεράσιμος (στη μητρόπολη του οποίου υπάγεται η ελληνική ορθόδοξη κοινότητα Μεταμορφώσεως στο 'Ανκορατζ), με βάση την ενημέρωση που είχε από τον ιερέα π. Βασίλειο Χίλχαουζ, έχουν διαπιστωθεί ρωγμές στον κυρίως ναό, ενώ έπεσαν στο πάτωμα και θραύτηκαν κομμάτια του πολυελαίου, χωρίς να τραυματιστεί κανείς.
'Αλλες ζημιές επίσης διαπιστώθηκαν στο παρακείμενο κτήριο που χρησιμοποιείται για τα γραφεία της κοινότητας και ως εκπαιδευτικό κέντρο, ενώ στην αίθουσα της βιβλιοθήκης έπεσαν βιβλία από τα ράφια και σοφάδες.
Πάντως, είναι πρόωρο να εκτιμηθεί το μέγεθός των ζημιών, μέχρις ότου περάσουν οι επιθεωρητές της πολεοδομίας για να εξετάσουν το ναό και το κοινοτικό κέντρο. Μέχρι την ολοκλήρωση των ελέγχων, οι λειτουργίες θα διεξάγονται σε άλλο χώρο.
Το επίκεντρο του σεισμού ήταν 13χλμ βόρεια του 'Ανκορατζ, μιας πόλης με πληθυσμό 300.000 κατοίκων. Σύμφωνα με τον μητροπολίτη Γεράσιμο στην περιοχή συνεχίζεται η έντονη μετασεισμική δραστηριότητα και υπάρχουν αναφορές για ζημιές. Στο 'Ανκορατζ υπήρξαν διακοπές στην ηλεκτροδότηση, ενώ οι αρχές ελέγχουν την ασφάλεια του συστήματος ύδρευσης. Επίσης ζημιές έχουν υποστεί αρκετοί δρόμοι, καθώς έχουν δημιουργηθεί μεγάλες και επικίνδυνες ρωγμές και λακκούβες σε πολλά σημεία.
Περίπου 100 ελληνορθόδοξες οικογένειες ανήκουν στην κοινότητα της Μεταμορφώσεως, η οποία ιδρύθηκε το 1953 και ο πρώτος ναός χτίστηκε το 1958. Η σημερινή εκκλησία και το κοινοτικό κέντρο άρχισαν να χτίζονται το 2010 και ολοκληρώθηκαν το 2014. Η κοινότητα έχει πανορθόδοξο χαρακτήρα κι η λειτουργία γίνεται κυρίως στην αγγλική με ορισμένα ελληνικά. Ωστόσο η Κυριακή Προσευχή λέγεται και σε άλλες γλώσσες, όπως αραβικά, αρμενικά, ουκρανικά, ρουμανικά και γαλλικά.
Η πρώτη ελληνική παρουσία στην Αλάσκα καταγράφεται στις αρχές του 18ου αιώνα, από Ελληνες που συνόδευαν Ρώσους ιεραπόστολους. Ωστόσο οι πρώτοι μετανάστες ήλθαν στις αρχές του 20ου αιώνα, για να εργαστούν στην κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής της Αλάσκας και ορισμένοι από αυτούς παρέμειναν μόνιμα και μετά την ολοκλήρωσή της και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του σημερινού 'Ανκορατζ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
