 |
|
|  Παρασκευή 7/12
Σε εγκάρδιο κλίμα η συνάντηση Πούτιν-Τσίπρα στο Κρεμλίνο
Μόσχα/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Νίκος Λιονάκης
Σε πολύ καλό κλίμα έγινε σήμερα η συνάντηση τού Έλληνα πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, με τον Ρώσο Πρόεδρο, Βλάντιμιρ Πούτιν, στο Κρεμλίνο.
«Σας υποδέχομαι στη Μόσχα με ευχαρίστηση ξανά», ανέφερε ο Ρώσος Πρόεδρος υποδεχόμενος τον Έλληνα πρωθυπουργό στο Κρεμλίνο, επισημαίνοντας ότι «φέτος συμπληρώθηκαν 190 χρόνια από τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων ανάμεσα στις δυο χώρες μας». «Θα έχουμε την ευκαιρία στη συνέχεια να μιλήσουμε για την αύξηση των εμπορικών ανταλλαγών μας και βέβαια για διεθνή θέματα και πώς εξελίσσονται στην ευρύτερη περιοχή», σημείωσε ο κ. Πούτιν απευθυνόμενος στον κ. Τσίπρα.
«Καλώς σας βρήκαμε κύριε Πρόεδρε», είπε ο κ. Τσίπρας ανταποδίδοντας το καλωσόρισμα του κ. Πούτιν και εξέφρασε τη χαρά του που βρίσκεται ξανά στο Κρεμλίνο, μετά από τρεισήμισι χρόνια. «Από τότε έχει περάσει αρκετός καιρός και τα πράγματα έχουν αλλάξει», τόνισε ο Έλληνας πρωθυπουργός. Υπογράμμισε ότι «η Ελλάδα βρίσκεται σε μια καλύτερη οικονομικά θέση, εντούτοις οι διεθνείς εξελίξεις παραμένουν κρίσιμες», για να προσθέσει ότι «η ιστορική σχέση συνεργασίας ανάμεσα στις δυο χώρες μας παραμένει αναγκαία, προκειμένου να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις σταθερότητας, ειρήνης και συνεργασίας στην περιοχή».
Έτοιμες να επανασυνδέσουν το νήμα των σχέσεών τους εμφανίζονται Ελλάδα και Ρωσία, με τον Αλέξη Τσίπρα να προσέρχεται στις υψηλές επαφές με τους Βλαντίμιρ Πούτιν και Ντμίτρι Μεντβέντεφ στη Μόσχα με θετική ατζέντα.
Η πρόσκληση προς τον Έλληνα πρωθυπουργό για τη σημερινή επίσημη επίσκεψή του στη Μόσχα και οι συναντήσεις που έχει ο Αλέξης Τσίπρας με τον Βλάντιμιρ Πούτιν και τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ δίνουν τον τόνο σε αυτή την προσπάθεια πλήρους εξομάλυνσης των διαχρονικά καλών σχέσεων των δύο χωρών. Σχέσεων που διήλθαν μια σύντομη κρίση το περασμένο καλοκαίρι, με τις αμοιβαίες απελάσεις διπλωματών στις οποίες προχώρησαν Αθήνα και Μόσχα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
